วันอาทิตย์ที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

ถึงแม่ของเรา  แม่เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ควรเคารพบูชา
ลูกที่ไม่นึกถึง ไม่เห็นแก่บุญคุณพ่อแม่ ไม่สมควรได้รับสิ่งที่ดี
ความรักของแม่เป็นสิ่งที่มองไม่เห็น  แต่สัมผัสได้
การได้มีชีวิตอยู่ และสุขสบายมากพอ เป็นเพราะบุญคุณแม่
เป็นเพราะความรักของแม่  ทำให้เรามาอยู่ในจุดนี้ ในทุกวันนี้ได้
เราอาจไม่ได้แสดงความรักต่อแม่ อาจทำให้แม่ลำบากใจมากโดยตลอด
แม่ แม่ แม่ อยากเรียกแม่ อยากกอดแม่ อยากเห็นหน้าแม่ แต่..

ลูกขอโทษที่ลูกโกรธ เกลียด แม่คงไม่นึกโกรธ เกลียดลูกใช่ไหม
ถึงไม่รู้ว่า แม่จะได้อ่านไหม  แม่จะยังมีตัวตนอยู่ไหม
แต่ก็เขียนให้วิญญาณของแม่ที่ฝากฝังไว้ในตัวเราได้รับรู้

ลูกไม่ได้อ่อนแอเกินไปใช่ไหม  ที่นึกถึงแม่แล้วต้องมีน้ำตา
แม่เอง  ถ้าได้เห็น ก็คงมีน้ำตา
ไม่อยากร้องไห้  อยากคิดถึงแม่อย่างมีรอยยิ้มมากกว่า
อยากให้รอยยิ้มออกมาจากใจ
อยากทำให้แม่ภูมิใจในตัวลูก
อยากตอบแทนพระคุณแม่
ขอบคุณแม่เหลือเกิน แม่มีความหมายสำหรับลูกมาก
แม้ว่าลูกจะลืมเลือน แม้ว่าลูกจะไม่คิดถึง
ลูกอาจทำตัวเป็นลูกที่ไม่ดีนัก  ขอโทษนะคะ ลูกจะปรับปรุง
จะแสดงความกตัญญู จะนึกถึงแม่และพ่อ  จะนึกถึงยาย จะตอบแทนคุณ
สิ่งที่ลูกทำได้  มีแต่ภาวนาให้แม่เป็นสุข  อยู่ในภพภูมิที่ดี
ขอให้แม่ได้รับบุญที่ลูกได้พร่ำเพียร  ลูกขออุทิศให้มารดาหนึ่งเดียวในชีวิตนี้
ขอให้มารดาช่วยชี้นำลูกไปสู่แสงสว่าง สู่สิ่งที่ดี

ลูกจะไม่ร้องไห้ เวลาคิดถึงแม่ แต่จะมีรอยยิ้มออกมาแทน
ขอให้แม่มีรอยยิ้มออกมาด้วยเช่นกัน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น