เราน่าจะเป็นคนเจ้าปัญหานะ มองอะไรก็เป็นปัญหาไปหมด
บางทีอาจเป็นลักษณะของนักปรัชญานะ
เพราะเราชอบคิด ชอบเชื่อมโยงสิ่งต่างๆ ชอบวิเคราะห์ วิจารณ์
แต่เราก็ไม่ชอบเรียนปรัชญา เบื่อมานั่งจำคนแก่ๆเค้าคิดยังไง
ยกเว้นจะสนใจเองจริงๆจังๆ แต่ปรัชญาอ่านยากจับจิต
text เยอะ แต่ขี้เกียจอ่านแปลมั่ว ความอยากรู้หดหายไปทันทีเลย
แต่ศาสนาจะอ่านเพลิน ยิ่งถ้ามีภาพด้วย รู้สึกเหมือนเด็ก
ชอบอ่านสารานุกรมแบบมีภาพประกอบ ไปงานหนังสือต้องหาซื้อเรื่อย
ชอบคิดตามแบบเป็นภาพ ตอนเรียนศาสนาสนุก เพราะเห็นเป็นฉากๆดี
เราอาจจะชอบอะไรที่ดูจับต้องได้มากกว่าอะไรที่ดูนามธรรมเกิน
แต่บางทีก็คิดอะไรที่เป็นนามธรรมเกิน หรือแค่ฟุ้งซ่านนะ
เวลาแต่งนิยายนี้ เห็นเป็นฉากๆ ถ้ามีncนี่เคลิ้มเลย เอ้ยไม่มี๊
ดันเสียงสูงอีก กำ แต่ตอนแต่งเองอินมาก อินกับทุกตัวเลย
ประมาณว่า พอแต่งจบกลายเป็นคนหลายบุคลิคเลย
ตอนแรกจะแต่งให้ตัวเอกเป็นผู้ชาย แต่มีคนบอกให้แต่งใกล้เคียงตัวเอง
ก็เลยเอาภาพตัวเองเมื่อสักประมาณสิบปีที่แล้วมาแต่ง ประมาณนั้น
ส่วนตัวอื่นก็จะมีบางแง่มุมของตัวเอง บางตัวนี่เหมือนเขียนตัวเองออกมา
คือสรุปตัวเอกเหมือนตัวเองน้อยที่สุดแล้ว งั้นสิ หรือแค่บางมุม
ถึงกับอินจนหลงรักตัวละคร นี่กูหลงรักตัวเอง กำ อะไรว้า คนหลงตัวเอง
แต่ก็นะ บางทีที่เราเหมือนจะมีหลายบุคลิค หลายอารมณ์
เดาๆนะ น่าจะเป็นเพราะการสะท้อนเงาของคนอื่นผ่านตัวเอง
เพราะเราจะมีท่าทีแบบต่อตาตาฟันตาฟัน เห ถึงกับฆ่าแกงกันเลย
ดูเหมือนจะใช้ศัพท์ผิด เอาซะสยอง เราแค่มีท่าทีแบบกระจกเงา
ใครทำอย่างไรกับเรา เราทำแบบนั้นกับเขาตอบ
นอกจากนี้เรายังพยายามศึกษาทั้งการแสดงออก คำพูด อารมณ์
ทำให้เราเหมือนจะอ่านใจอีกฝ่ายได้ เพราะเรียนรู้จากแบบต่างๆ
เพราะเป็นคนไม่ค่อยแสดงออกและพูดน้อย เลยได้เรียนรู้จากผู้อื่นเยอะ
ทำให้บางทีก็สับสนว่า ตัวเองเป็นคนยังไงกันแน่
บางทีคิดว่าเหมือนจิ้งจก นกสองหัว เหมือนคนหลอกลวง
แต่เราว่าเหมือนกระจกมากกว่า สะท้อนพฤติกรรม คำพูดของคนอื่นกลับ
จนมานั่งๆคิดดู เราเป็นคนยังไงกันแน่ มันก็สับสนเอา
เขียนมาถึงตรงนี้รู้สึกสับสนมากกว่ากำลังจะเขียนอะไร
คือสงสัยว่าจะสื่ออะไร ก็งงตัวเองนะ น่าจะเรียกว่า ไหลเลย
เขียนแบบปล่อยไปตามกระแสความคิดชั่ววูบ
คิดๆดูแล้ว เราคาดหวังว่าจะเขียนอะไรที่เป็นเรื่องมากกว่านี้
เราเนี่ย นอกจากเจ้าปัญหา ยังชอบหาเรื่องอีกต่างหาก
ตอนเข้าเฟส ไม่ได้ทำไร นอกจากหาเรื่องชาวบ้าน
หาเรื่องที่คนเค้ากำลังสนใจ อัพเดตข่าวสารนั่นแหละ
และหาประเด็นคิดเล่น เขียนเล่น ฝึกสกิลการเขียน
เขียนเพื่อสนองความอยาก อ่านเพื่อสนองความใคร่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น