เวลาจะเขียนความคิดในแง่ลบ. เราจะห้ามตัวเองไว้ก่อน
ทั้งที่อดคิดไม่ดีแบบนั้นไม่ได้
ไม่ชอบสัมผัสของมนุษย์
ไม่อยากได้ยินเสียงลมหายใจของคน
ฟังดูเห็นแก่ตัวมากก็จริง
แต่มันเป็นอาการป่วยเลวร้ายของเรา
จะปฏิเสธตัวเอง. ปฏิเสธความจริงได้ไง
การที่ไม่อยากใกล้ชิดหรืออยู่ร่วมกับคน
ถือเป็นความชั่วร้าย เป็นปัญหาร้ายแรง
คนเราไม่อาจละทิ้งตัวตน
ตัวตนที่เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ
ธรรมชาตินั้นหมายรวมมนุษย์ด้วยเสมอ
เท่ากับอาการที่เป็นอยู่นี้คือ
การปฏิเสธธรรมชาติ. ผลักไสธรรมชาติ
ก็รู้ว่าไม่ปกติ. แต่ไม่ง่ายเลย
ที่จะเอาชนะความรู้สึกนั้นได้
ร่างกายก็เป็นปัญหา. อารมณ์ก็ปัญหา
ทุกเรื่องในโลกเป็นปัญหาได้เสมอ
แต่ไม่มีปัญหาใดเกิดขึ้นแล้วไม่มีทางแก้ไข
ต้องปลอบใจตัวเอง. เท่านั้นที่ทำได้
ยังไงก็ยอมแพ้ไม่ได้. ต้องสู้เท่านั้น
อย่างอื่นไม่ใช่ทางเลือกที่ดีพอ