นางหน้าบากปากหมาไม่รับประทาน

วันนี้ได้ดูซีรีย์เกาหลีเรื่อง The Heir เพิ่งได้ดู  เห็นดังใน FB 
อืมมมม..พระเอก นางเอกน่ารักดี    ดูแล้วเจริญหูเจริญตา  
แต่ก็มีตัวที่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่  ช่างเถอะ..ไม่สำคัญนี่

อเมริกาหรอ?  อยากไปสิ  แต่ว่า..ไม่อยากไปในฐานะยาจก อย่างตอนนี้หรอกนะ
เพราะไม่ใช่นางเอก  และพระเอกก็ไม่ได้อยู่อเมริกาด้วย..มั้งนะ

คิดแล้ว รู้สึกงี่เง่าเนอะ  พยายามทำในสิ่งที่คนอื่นว่าไร้สาระอยู่ได้
เหมือนคนเพ้อฝัน  เหมือนคนอ่อนแอจนทำอะไรไม่ได้
ถ้าตื่นจากฝันได้...ไม่ยอมหรอก  ยังไงก็ต้องฝันต่อ
ไม่ยอมฝันครึ่งๆกลางๆ  ถึงแม้จะทำไม่สำเร็จ  เฮ้อ  ถออนใจทำไม

ทำได้สิ  เราทำได้  เราไม่ได้อ่อนแอนะ
ไม่มีคนอ่อนแอที่ไหน  ยอมรับว่าตัวเองอ่อนแอหรอก
เราเข้มแข็งที่สุดในโลก  ตั้งแต่เกิดมา ก็ไม่ได้เจอใครเข้มแข็งกว่านี้
55  ออกจะเว่อไป  {ว่าแต่เสียงคะน้าเพลินโคตร อิอิ เพลงนี้น่ารักจัง
เข้าใจนอกเรื่องเนอะ  ตกหลุมรักผู้หญิงขึ้นมาทำไง

วันนี้ แมวได้ฝากรอยรักไปบนใบหน้า
กลายเป็นเดอะบีสต์เลยเรา  ดี  ดี  จะได้ไปหาบิวตี้มาคู่ครอง
คงไม่ใช่มาโซหรอกเนอะ  แผลยาวๆ กลางหน้าเนี่ย  เจ็บน้อยกว่ามดกัดอีก
{หรือว่าซึน  ฮึฮึฮึ  ดูจะมีความสุขกับหน้าอัปลักษณ์
บางทีไม่สวยซะบ้าง  อาจจะดี {เคยสวยด้วยหรอ?
พูด-ตอบกันตัวเองเนี่ย..ใช่  คนปกติป่าวน้า
โอยยย เสียงซาโอริโคตรกินใจเลยอ่า  เพลงอนิเมะนี่ดีจัง
นอกเรื่อง ตลอด  ถ้าคบกับผู้หญิงจะเป็นยังไงน้า
ตอนมอต้น  เคยมีรุ่นน้องผู้หญิงมาขอเบอร์ด้วยน้ะ
ทั้งที่กำลังชอบรุ่นพี่ผู้ชายน่ารักๆ คนหนึ่งอยู่แท้ๆ

เวลามีความรัก  ทำให้คนดูดีละมั้ง
ถึงจะอกหักมาตลอด  แต่ก็สนุกดีเหมือนกัน
{เวลาอะเลิร์ตแล้ว  คิดอะไรบ้าๆแบบนี้เสมอหรอเรา?

น้องชายของเราถูกมองว่าเป็นทอม
เพราะว่าหน้าเหมือนเรา
แต่เราถูกเข้าใจว่าเป็นทอม
เพราะ...อะไรว้า  หน้าเหมือนผู้ชายมั้ง
ก็หน้าเหมือนน้องชายนี่น่า

เราก็ชอบทั้งผู้หญิงและผู้ชาย
บางที  อาจจะเกลียดทั้งผู้หญิงและผู้ชายด้วย
แต่ถ้าให้คบกับใครละก็..เราว่า
แมวละกัน..สบายใจสุดละ

ถึงแมวจะทำร้าย  ทั้งข่วนทั้งกัด
แต่เราก็..ทำร้ายคืน  ไม่ใช่ แต่ก็รักนะ ไดซุกิ

ตอนเดินไปซื้อของด้วยหน้าบาก
ก็นึกว่า ต่อไป  เราจะเอาผมมาปิดบังใบหน้า..
ให้ดูลึกลับดีไหม  หลอนดี  ดูท่าจะเข้ากับเรา
หรือว่าเอาผ้ามาคลุม คิดแม้กระทั่ง..
เอาผ้าคาดตาแบบมิซากิ เมย์ โฮะโฮะ
น่ารักโฮกๆ  ทำแล้วโมเอะก็ว่าไป

อยากแต่งนิยายโฮกๆ แต่ยอมรับว่า..
กำลังจะทิ้งเรื่องที่คิดว่า อยากแต่งโฮกๆ..เมื่อหลายวันก่อน
บ้าไปแล้วเรา  ทำไมใจง่าย  ใจแตก ใจเร็วด่วนได้ ใจร้อน
บ้าขนาด  เมายาบ้าสิบโหลก็บ้าไม่เท่าเรา
ทำไมเบื่อง่ายขนาดนี้  ทำไม  โอยยย ขี้เกียจคิดคำด่าตัวเอง

แต่ว่านะ  ทำไมดู The Heir ได้กลิ่นไอของ Skin แล้วก็ฮอร์โมน
คือมันมีวัยรุ่นเยอะด้วยมั้ง  {วัยกำลังน่ารับประทาน  หิวเด็กอีกละ
จะชอบไปทำไมน้า  เด็กมันโง่จะตายไป  คุยกันไม่รู้เรื่อง
ทำยังกับตัวเองโตตายล่ะ  โตแต่ความชั่วร้าย อย่างอื่นฝ่อ

ว่าแต่สาวเกาหลีเนี่ย  พอเทียบกับฝรั่งบวมๆ
ยังกับนางฟ้าเลยอะ  แต่อย่าไปกันเยอะๆนะ แยกไม่ออก
สาวเกาหลีอยู่เมืองอื่นดูดี  ถ้าอยู่เกาหลี  ดูโหล  ดูเกลื่อนไป

คนหน้าบากก็ดูเท่ไปอีกอย่าง  น่าจะตัดผมสั้น
ดูแมนมาก  แมนกว่าผู้ชายอีก  เถื่อนละสิไม่ว่า
จะจีบใครก็ไม่ได้  แค่พูดก่อนยังทำไม่เป็นเลย 55
ความจริง  อยากพูดใจจะขาด  แต่..มัน..มัน..ซึนอะ ฮ่าๆ
ใจจริงอยากจะส่งกระแสจิตคุยกับใครสักคนนะ
ขี้เกียจพูด  สะดวกดีด้วย  แต่คลื่นรบกวนคงจะเยอะ

หงุดหงิดๆๆๆๆๆ ทำไมเวลามีคนมาออกคำสั่งแล้ว มันต้องหงุดหงิด
อยากฆ่า อยากทำให้ตาย  โคตรเลว โคตรชั่ว  โคตรบาปเลย
ใจมันพาลไปขนาดนั้นเลย   เรานิสัยเลวโคตรๆๆๆ
ทำไมต้องโกรธใครสักคน  เพียงเพราะเขาหวังดี แต่ใช้วิธีการ..ที่เราไม่ชอบ
ในท้องมันปั่นป่วน  หัวใจเหมือนถูกบีบรัด  หายใจไม่สะดวก
ใบหน้าก็บิดเบี้ยว  ร่างกายเข้าสู่โหมดซิมพาเทติก  ตื่นตัวเต็มที่
การโกรธนี่ดีจังเนอะ  เหมือนเป็นการออกกำลังกายอีกรูปแบบหนึ่ง
คำที่พิมออกมากับความรู้สึกโคตรสวนทางกันเลย
คนไม่สวยเนี่ย  เวลาโกรธจะน่าเกลียดยิ่งขึ้นไปอีกน้า


มีคำหนึ่งติดค้างอยู่ในหัว เป็นภาษาญี่ปุ่น
อิตาดากิมัสซ  มันแปลว่า กลับมาแล้ว..ปะวะ
ดูเมะมากไปมั้งเรา  วันนี้ทั้งวันก็พูดแต่คำนี้
เรากลับมาแล้ว  กลับมาจากชีวิตเฮงซวย
กลับมาจากโลกที่โคตรทรยศเรา
กลับมาความตายทั้งเป็นที่แสนสบาย
กลับมาจากที่ที่เราไม่เคยไป..คือไรอ่า  งงตัวเอง
พยายามจะปรัชญารึไง?  คนไร้สาระอย่างเรา..ปัดไม่ขึ้นหรอก

ทำไมไม่จะต้องสร้างบล็อกงี่เง่าไไร้สาระอะไรนี่ด้วย
อยากให้คนมาอ่านคำด่าแช่งตัวเองมากนักหรือไง
อยากให้มีคนมาสมเพชมากนักหรือไง
เอามันเข้าไป  ด่าตัวเอง  ซะใจพอรึยัง
จะให้ไปด่าใครได้  จะให้ไปทำร้ายใครได้
คนดี  คนดี๊คนดี  ทำร้ายคนอื่นไม่เป็น
บางทีการไม่ทำอะไรเลย ก็เป็นการทำร้ายนะ
จะว่าไม่ทำร้ายก็คงไม่ใช่ซะทีเดียว
มนุษย์เราเกิดมาเพื่อทำร้ายซึ่งกันและกัน
แต่เราก็จับมือแล้วบอกว่า ไม่มีความเจ็บปวดเกิดขึ้นหรอกนะ
จะว่าหลอกตัวเอง  หลอกลวงซึ่งกันและกันก็ว่าได้
ถ้าไม่ทำแบบนั้น  ก็ใช้ชีวิต  หายใจรดกันต่อไปไม่ได้สิ

ไม่อยากหายใจรดใคร  ไม่อยากให้ใครมาหายใจรด
แต่ทำไงได้  เกิดเป็นคนแล้วนิ  จะเปลี่ยนร่างก็ไม่ได้
คนมันก็ลำบากอย่างนี้แหละ  ถ้าเป็นแมวคงไม่คิดอะไรอย่างนี้
ถ้าเป็นแมว  คงไม่มีความคิดที่จะทำร้ายซึ่งกันและกัน

เราโชคไม่ดีที่ถูกเลี้ยงดูมาในสภาพแวดล้อมที่ไม่เข้ากับดีเอ็นเอ
ญาติฝ่ายพ่อของเรา  มีนิสัยคล้ายๆกับเรา  ในแง่กบฏและอ่อนไหว
แต่ญาติฝ่ายแม่ของเรา  มีนิสัยเกลียดกบฏและใช้เหตุผลเป็นหลัก
ต่อให้เป็นเหตุผลที่ว่า  วันนี้เขาขี้ไม่ออกก็เถอะ..มันก็สำคัญกว่า ตัวเรา
เราไม่อาจยอมรับ  การใช้เหตุผลที่ขัดใจตัวเราได้เสียด้วย

โชคร้ายที่การอกหักครั้งหนึ่งพร้อมๆกับถูกอาจารย์ทอดทิ้งระหว่างสอบ
มันทำให้ความก้าวร้าวของเรา  เข้าขั้นสมบูรณ์พร้อม  ถึงขั้นอัจฉริยะก็ว่าได้
เราไม่มีความต้องการที่จะติดต่อสัมพันธ์กับเพื่อนมนุษย์อีกต่อไปแล้ว
เราไม่หวังว่าจะมีคนมาเข้าใจเรา  เพราะบางที  เราก็ไม่เข้าใจตัวเอง

การสอบพูดที่เราเกลียด  จะไม่มีอีกแล้ว  เราจะไม่เสียเวลาพูด
กับคนที่ไม่อยากพูดด้วย  กับคนที่ไม่อยากเห็นหน้าอีก
การที่เราไม่ชอบหน้าใครบางคน  ทำไมคนๆนั้น  จะต้องมีอำนาจมากกว่าเรา
ทำไมเราถึงไม่ชอบขี้หน้าคนที่ต่ำต้อยกว่าบ้าง..ทำไมเราต้องด้อยกว่า
การอกหักก็จะไม่มีอีก  การคิดว่า เริ่มจะรักใครสักคนคงไม่มีอีก

เกลียดคนที่นอนไม่หลับ แล้วเรียกให้เราเข้านอนจิง
ทำไม..ต้องมีความรู้สึกไม่ดีแบบนี้  กับคนที่ดีกับเรามากมาย
ทำไม..ต้องถามว่าทำไม..ทำไม