หมดสิ้น..จากไปแล้ว..ความสุข

ไปตายซะ ไปตายซะ ไปตายซะ
จิตสำนึกแห่งความชั่วร้าย
จงไปตายซะ อย่ามาระรานข้า
จงไปให้พ้น ไปให้ไกล

ความอ่อนแอที่เคยมีแปรเปลี่ยน
เป็นความ...ยันเดเระ

รู้สึกได้ถึงดวงตาแข็งกร้าว
ตาถล่นออกมาด้วยความชิงชัง

ไม่ว่าอย่างไร  ขยะใต้จิตสำนึกก็ยังเหม็นโฉ่
???

ความรู้สึกขัดใจกลับมาเยือนอีกครั้ง
ในเวลาที่เรากำลังมีความสุขอย่างสุดขีด
สิ่งนี้ก็มาเยือน เหมือนโชคร้ายในความโชคดี
เหมือนน้ำผึ้งหยดสุดท้าย {คือมันกำลังจะหมดลงไป
เหมือนความสุขในโลกได้พังทลายลงในเวลาอันสั้น

หลังจากที่ได้ดูเซียนเกมรักขอเป็นเทพนักจีบ
ในใจก็ลอยละลิ่ว ปลิวไปตามสายตาที่ลอดผ่านแว่นตานั้น
มันก็ค่อยๆ พีคขึ้นมาจนถึงรูทของคานันจังที่เป็นไอดอล
ดูแล้วนึกถึงซึงรีขึ้นมา ก็เลยหาเพลงของรีฟัง แล้วก็ฟิน

 แล้วก็อดซิลล่าก็มาถล่ม
เพียงแค่คำพูดผ่านหูว่า
"เข้านอนได้แล้ว ^*(&)^%^*^^&("
ตามมาด้วย บลา บลา บลา {ไม่อาจลอดผ่านเฮดเซ็ตได้หรอก

โอ้ย! ความหงุดหงิดดำเนินมาจนถึงที่สุด
แต่ฟังรีไปด้วย ก็รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น

แต่ไม่ว่ายังไงก็ยิ้มไม่ออกแล้ว
มันรู้สึกถึงบรรยากาศแห่งความมืดมิด
ไม่มีใครสามารถมีความสุขได้  ในขณะที่ทำให้คนอื่นเป็นทุกข์
ถ้าเราไม่กล้าที่จะพูดออกไปตรงๆ
ก็ไม่มีทางที่ความสัมพันธ์จะกลับมาดีได้
ขนาดว่า ตอนไปเที่ยวด้วยกัน รู้สึกว่าดีขึ้นแล้วแท้ๆ
แต่พอกลับมาอยู่บ้าน  ทุกอย่างก็เหมือนเดิม
ปัญหานี้ ต้นตอของมันอยู่ที่ใดกัน
ได้โปรดเผยตัวออกมาให้เราได้แก้ไขด้วยเถิด
{ก้มลงคุกเข่าขอร้องแล้วนะ

เรายิ่งรู้สึกเลวร้ายทุกทีที่ถูกห้ามด้วยความเป็นห่วง
แล้วมันเกิดต่อต้านขึ้นมาในใจแทบทุกทีเลย
ไอ่การที่เราวิ่งหนีออกจากกรงไป ก็ไม่ช่วยให้เราดูโตขึ้น
ยิ่งทำให้ความไว้วางใจหมดลงสิ้น
ความรู้สึกที่ไม่ได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจ ช่างเลวร้ายนัก
เลวร้ายที่สุดในโลก

  

ไม่จำเป็นต้องพึ่งใครอีกต่อไปแล้ว

ในโลกใบนี้  ไม่มีใครที่จะดีกับเราได้เท่าตัวของเราเอง

ถึงเราจะอ่อนแอ ถึงจะงี่เง่า ถึงจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่

เราก็ต้องพึ่งพาตัวเอง  เราไม่ต้องการใคร..ไม่ว่าใครหน้าไหน

จะแข็งกร้าวเกินไปแล้วเรา ...

เราไม่ได้ต้องการมันสักหน่อย  ทำไมน้ำตาซึม?

ความไว้ใจ? อะไรคือความไว้ใจ? เราไม่มีให้ใครหรอก

ในเมื่อไม่เคยได้รับ  

มีแต่จะถูกทรยศกลับมา

ในโลกนี้  ไม่มีที่ให้เราหายใจ

ไม่มีที่ที่ไว้ใจเรา..เลยใช่ไหม?

ในที่สุดก็ตอกเจอจุดทิ่มแทงใจ

คงมีสักทีที่จะหลุดลอกได้ ...