คอมมีปัญหา..ดูเหมือนภายนอกจะสำคัญไม่แพ้
เคสแตก. แต่อาจไม่ใช่ประเด็น
ชาร์จแบตไม่ได้. ไอ้แหลมๆแท่งๆมันหลุบเข้าไป
ไม่รู้จะแก้ยังไง. ไม่ใช่ช่างคอมฯ
จะให้ถอดน็อตออกมาดู.ก็ไม่มั่นใจ
คราวก่อนก็เป็นมาครั้งหนึ่ง
แต่จำไม่ได้ว่าให้ใครซ่อม
รู้แต่ว่าน็อตหายไปสองสามตัว
ใครขโมยไปขายเปล่าวะ
แต่มันอาจจะหลุดเองก็ได้
แต่หลุดตรงที่ดี. อย่างเหลือเชื่อ
บางทีช่างอาจจะสับตำแหน่งก็ได้
เพราะรู้ว่าตรงนั้นขาดได้. ครั้งนี้ขาดคำไม่ได้อะไร...
ง่วงชะมัด. ยานี้โคตรแรง. กว่าสีเหลือง
ไม่ได้แต่งนิยาย. ตายตาไม่หลับเลย
อยากแต่งใจจะขาด..นิยายฮาเร็มโรคจิต
กำลังได้อารมณ์. แต่แรงอ่อน ตาล้า
หัวเหมือนจะระเบิด. นึกถึงตอนจบเมื่อกี้
ตอนที่ยิงขึ้น.แล้วระเบิด. ลงมา. หมด
ตายเถอะ. ไม่ไหว .ตาจะปิด. พรุ่งนี้ยังมี
เกลียดไอ่ที่มันพิมเองอัตโนมัติ. เวลาตาลายแบบนี้. มันอ่านไม่ทัน. กลายเป็นคำห่ามๆออกมา. สัสเอ้ย
หลับได้แน่นอน. หายห่วง. เรานี่ก็แปลก
เป็นโรคกลัวการนอนไม่หลับ. ทั้งที่ยังไม่ได้ลองนอนเลย. กลัวถูกช่วงชิงอิสรภาพ. เสียดายเวลา. อยากใช้กลางคืนให้นานที่สุด. ผิดคำแปลกที่มันอัตโนมัติออกมาเยอะ. จะไม่แปลกเลย. ตาลายโคตร. อ่านแทบไม่รู้เรื่อง. อย่าฝืนอีกเลย. นอนเถอะ. แค้นอน แค่นอน.....