เหมือนจะเริ่มซึมซับอะไรบางอย่างได้  ไม่รู้ใช่สิ่งที่ดีหรือเปล่า
คิดว่าพวกฆาตกรโรคจิตน่าจะชอบฆ่าคนเพราะรู้สึกว่าตัวเองเก่ง ฉลาด
การตามล่าตัวเหยื่อแล้วกระทำต่างๆนานาใส่  แถมยังอำพรางได้สำเร็จ
มันอาจจะสร้างความภาคภูมิใจอันชั่วร้ายให้กับพวกเขา
พวกนี้ก็คงเข้าข่ายเซลฟ์เอสทิ่มต่ำอิละ
ทุกรูปแบบของความชั่ว ทุกความสาแก่ใจมาจากสิ่งนี้สินะ
พักนี้เสพกับของพวกนี้มาก  จนเริ่มจะคิดว่าสมงสมองไปหมดแล้ว
แต่ยังดีที่ยังพอมีความรู้สึกสงสารเห็นใจหลงเหลือ
จากตอนที่ดูแคชชิ่งไฟว์ แล้วน้ำตาปริ่มๆ แต่ไม่ไหล
จำวินาทีนั้นได้  ตอนใกล้จะจบ ไอ้ห่าเกลมันบอกนางเอก
ถึงเรื่องเขตสิบสอง  มันสะเทือนใจนิดนึง  แต่ไม่ชอบแกเลย
เราอวยพีต้าเว้ย  ชอบไซส์เล็กน่ารักดี  กระจุ๋มกระจิ๋ม
ถึงไอ้นั่นอะ  ชื่อไรวะที่แม่งหล่อๆ  ยิ้มสวยดี แต่..แต่ชอบพีต้า
ตอนแรกพิมผิดเป็นพิตต้า  ฮาดีวะ  ช่วงนี้กำลังเข้าศาสตร์มืด
หลังจากวางมือกับนิยายสายสว่างที่ทำให้รู้สึกอินกับนางเอกได้ยาก
ไว้จะเขียนเรื่องนี้ในโพสต่อไป