เราอยากสร้างผลงานที่แสดงตัวตนของเรา
เป็นการเพิ่มมูลค่าให้กับตัวเอง
เราค่อนข้างเซนซิทีฟกับคุณค่าในตัวเอง
มีปมด้อยที่ถูกว่า โง่เซ่อมาตั้งแต่เด็ก
จนโต เพิ่งจะเข้าใจที่ยายว่าอย่างนั้น
เพราะคำพูดที่บอกว่า"ชอบให้ลูกดูเซ่อๆ"
ประมาณว่าไม่ชอบให้ลูกอวดซ่าหาเรื่องชาวบ้าน
แต่การดุด่าว่าโง่เซ่อมากๆ มันไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นมาเลย
แย่หนักเข้าไปอีก เพราะไปสร้างปมด้อยให้เด็ก
ทำให้เกิดไม่มั่นใจในตัวเอง และไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง
บางครั้งพอเป็นหนักเข้า มันก็เกิดการตีกลับ
กลายเป้นพวกระเริงหลงตัวเองได้ในชั่วพริบตา
แน่นอนมันร้ายแรงกว่าที่เป็นคนอวดซ่าหาเรื่องชาวบ้าน
เพราะอาจกลายเป็นพวกจิตวิปริต หรืออารมณ์แปรปรวน
ทำเสื่อมเสียวงศ์ตระกูลอีกต่างหาก
เราในตอนนี้ดูไม่น่าภมิใจเอาซะเลย
ป่วยทางอารมณ์ เหมือนคนผีเข้าผีออก
คนแบบนี้จะเอาไปอวดกับใครเค้าได้
ผลของการอบรมด้วยคำว่า โง่ ก็เป็นยังงี้แหละ
เราก็ดีแต่ดูถูก โยนความผิดไปให้คนอื่นนะ
แต่ก็นะ ถ้าไม่ใช่เพราะทำกรรมต่อกันไว้
ทำไมเราถึงได้รู้สึกต่อต้าน ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งอยากผลักไส
ถึงจะรับรู้ในความห่วงใย แต่ก็ไม่พอใจ 
ถ้าตัวเขาเกิดมาสัมผัสถูกเรา แม้แต่น้อย
เราจะแสดงอาการรังเกียจออกมาในทันที
เหมือนกลไกในการป้องกันตัว
เหมือนเราอยากผลักไสไออุ่นจากเค้า
ทั้งที่เราก็ว่าเค้าแค่เลี้ยงเรามาไม่อบอุ่นเท่าไหร่
ทำไมเราถึงต้องรังเกียจ
ถึงวิธีการคิดจะแตกต่าง
และเราไม่ค่อยพอใจวิธีคิดของเค้า
อะไรทัศนคติหลายอย่างไม่ตรงกัน
แต่เค้าก็เป็นผู้มีบุญคุณอย่างท่วมท้น
เรายกย่องให้เค้าเป้นฮีโร่
ในตอนเด็กเราก็ติดเค้าแจ
แต่พอโตมา ทำไมเราถึงเป็นแบบนี้
เราทำเหมือนกับคนเนรคุณคนเลย
หรือว่าเราในตอนนี้ จะไม่ใช่คนเดียวกับในตอนเด็ก
มันก็จริงที่เราเปลี่ยนไปมาก เราไม่แสดงโง่เซ่อเท่าไหร่
เพราะเราดิ้นรนให้พ้นจากคำนั้นมาโดยตลอด
มันอาจเป็นการผลักดันที่ดีก็ได้นะ คำด่าอย่างนั้น
แต่เราก็ยังไม่มั่นใจในตัวเองอยู่ดี
บางทีการไม่มั่นใจในตัวเองก็อาจมีข้อดีนะ 
เพราะเราจะได้ตรวจสอบตัวเองอยู่บ่อยๆ
แต่เราก็บ่อยจนเหมือนหมกหมุ่นในตัวเองมากกว่า
เพราะงั้นเราอยากภูมิใจในตัวเองให้มากกว่านี้
ถ้าเราสามารถทำในสิ่งที่รักและทำออกมาได้ดี
แค่มันสำเร็จเป็นรูปเป็นร่าง แค่พอให้ยายอวดใครได้
ก็พอ  เราอยากทำอะไรให้สำเร็จดูบ้าง
อย่างน้อยตอนขัดหน้าห้องน้ำ ก็ขัดล้างหมด ถึงจะไม่สะอาดใสปิ๊ง
ถึงมือจะเจ็บพอง แต่คุณค่าของความสำเร็จก็มีค่ามากจริงๆ
ถึงเราจะไม่อยากคาดหวังมาก เพราะมันเจ็บมากเช่นกัน
แต่เราก็ไม่อยากยอมแพ้ นั่งทำหน้าโง่เซ่อไปวันๆ
เราอยากเอาชนะความอ่อนแอของตัวเอง
เราอยากเขียนนิยายให้จบลง มีเป็นของตัวเองสักเล่ม
เราตั้งใจจริงนะ  ถึงจะได้แค่ร่างสกรีนบทสนทนาคร่าวๆ
และเนื้อหาที่วางไว้อาจมีเพิ่มเติมเรื่อยๆแต่หนักไปทางใกล้จบ