เราได้เห็นลักษณะของตัวตนที่หลากหลาย
ตัวตนที่เรามองว่าดี หรือไม่ดี  ชอบหรือไม่ชอบ
ทำให้เรามีแบบของตัวตนในอุดมคติค่อนข้างมาก

จากการเปรียบเทียบและเลือกแบบที่ดีที่สุด
การตั้งแบบตัวตนในอุดมคติของเราจึงค่อนข้างสูง
คำว่า ดี ของเรา ค่อนข้างกว้างขวางและครอบคลุม
อาจคิดได้ว่าเป็นพวกคาดหวังสูงแบบ perfectionist
น่าแปลกเพราะคนที่เป็นperfectionistส่วนใหญ่
มักจะเป็นคนที่มีความเชื่อมั่นในตัวเองสูง
คนพวกนี้ทำงานจริงจัง รอบคอบ และสวยงาม
แต่คงมีคนที่ลงมาจากความคาดหวังแบบตกเหวบ้าง

ความไม่มั่นใจในตัวเองเป็นลักษณะที่เรามองตัวตนจริงๆ
ซึ่งตรงข้ามกับ perfectionist ตัวตนในอุดมคติสุดขั้ว
แต่พอมาคิดจริงจัง เราน่าจะมีปัญหาเรื่องการมองตัวเอง
รู้สึกมองตัวเองตกต่ำจากความเป็นจริงบ่อย
คิดว่าเป็น Low Self-esteem นับถือคุณค่าตัวเองต่ำ
มีเพียงบางครั้งที่รู้สึกคึกคัก มั่นใจในตัวเอง
โดยเฉพาะตอนได้ช่วยเหลือคนอื่นเป็นมาก
แต่พอมาทำงานหรือทำอะไรให้ตัวเอง
มักจะต้องผัดไปก่อน ไม่สนใจ ไม่ค่อยมั่นใจบ้าง
มีบุคลิคภาพทางสังคมแบบเก็บตัว Introversion
แต่จะแคร์คนอื่นมาก แคร์สายตาคนอื่น
บางทีมากจนกลายเป็นความกลัวเลย
เพราะงั้นบางทีก็รู้สึกกลัวการเข้าสังคม
ไม่กล้าโทรศัพท์หาใครก่อน  ไม่กล้าทักใครก่อน
มีเพียงไม่กี่คน หรือบางสถานการณ์ที่จะกล้าทำ
ส่วนเรื่องการแสดงความรู้สึก มักจะปกปิดเอาไว้
เพราะเป็นคนอ่อนไหวง่าย ร้องไห้ง่าย
ตอนเด็กมักถูกดุที่ร้องไห้ไม่มีเหตุผล
เลยคิดว่าต้องปกปิดความรู้สึกตัวเอง
ทำให้เพื่อนไม่ค่อยเล่นหัวตีแกล้งอะไรกับเรา
เพราะดูเหมือนคนไร้อารมณ์ ไม่น่าจะรู้สึกอะไร
แต่ความจริงอ่อนไหวง่ายมาก แอบน้อยใจเพื่อนบ่อย
จนมาเข้าใจว่าเพราะบุคลิกของเราที่ไม่ค่อยพูด ไม่แสดงออก
ทำให้เพื่อนไม่รู้ความต้องการและไม่เข้าใจเรา เลยทำตัวไม่ถูก
ถึงตรงนี้ เราเลยรู้สึกแย่ที่ตัวเองมีบุคลิคแบบนั้น
และคิดที่จะหาทางเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด
เราพยายามศึกษาการพัฒนาตัวเอง บุคลิกภาพและอารมณ์
 
โพสนี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจากบอร์ดปัญหาชีวิต
คีย์เวิร์ด social phobia , self-esteem
ความจริงยังมีแง่มุมทางศาสนา แต่ขอกล่าวแง่จิตวิทยาก่อน

คนที่มี Self-esteem จะมองตัวเองมีคุณค่า มองตัวเองเก่ง
ในวัยเด็กมักเริ่มจากมีความชอบความถนัดในด้านใด
แล้วพัฒนาให้กลายเป็นจุดแข็งของตัวเอง
แบบนั้นจะทำให้รู้สึกมีคุณค่าและมั่นใจในตัวเอง
(เดี๋ยวมาต่อ รู้สึกมีความกลัวอะไรบางอย่างอยู่)