เราเรียกแทนตัวเองว่า เรา  เวลาที่พูดกับตัวเอง
หมายถึง คิดอะไรที่เหมือนคำพูดกับตัวเองคนเดียว
บางทีก็มีบทพูดที่เตรียมล่วงหน้า  เช่น บทพูดกับเพื่อนที่จะเจอพรุ่งนี้
พอคิดแบบนั้น  เราก็จะเตรียมบทพูดยาวเหยียดจนนอนไม่หลับเลย
ต่อมา บทพูดกับอาจารย์ หรือแพทย์ (บางที จิตแพทย์)
แน่นอนว่า การใช้สรรพนามแทนตัว ก็ต้องต่างออกไป
เหมือนมีมโนภาพเกี่ยวกับการพูดคุยนั้นอยู่ในหัว
หลังจากที่หยิบนิยายเรื่องหนึ่งมาอ่าน
นิยายราคาห้าสิบบาทที่ซื้อมาจากงานสัปดาห์หนังสือ
บรรยายถึงตัวเอกที่เป็นเอมพาธี แต่ในทางจิตวิทยา
เป็นคนที่มีอาการทางจิตอะไรสักอย่าง
ตัวเอกที่อ่านความรู้สึกและได้ยินเสียงความคิดของผู้อื่น
รวมทั้งยังเผลอรู้สึกไปแบบเดียวกันนั้น
ได้พบกับเด็กอายุสิบเจ็ดที่มีบุคลิกภาพหลากหลาย
(ยังอ่านได้ไม่เท่าไหร่ แต่เราสะดุดกับปกที่กล่าวถึง
เด็กที่มีมากถึงสิบสามบุคลิกในตัว)
ความรู้สึกสนใจเรื่องทางจิตของเรามีมากโขอยู่แล้ว
เรื่องโรคทางจิตแบบนี้ก็มากไม่แพ้
จนต้องเสิร์ชหาโรคที่ว่า DiD นี้ซะ
ความสนุกของการได้รับรู้ข้อมูลมากขึ้น
มันมีสิ่งนั้นอยู่  ทำให้เราเสพติดข้อมูล
ไม่ว่าจริงเท็จ  ขอแค่ให้ได้รู้
และหลังจากนั้นจะลืมก็ช่าง
แค่วินาทีนี้ได้รู้ก็เป็นพอ
บางทีเกิดสงสัยว่า  เราหลายบุคลิกหรือเปล่า
บางที เหมือนนะ เพราะดูไม่คงเส้นคงวา
บางทีก็ไม่นะ  เพราะเรารูุ้สึกตัวดีตลอดเวลา
จะมีแค่เป็นคนขี้หลงขี้ลืม
และมีที่อยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง
แต่ไม่ถึงกับสร้างตัวตนใหม่มาหลอกตัวเอง
รู้สึกว่า การสร้างตัวตนแบบในนิยาย
หรือเรื่องเล่าที่ว่ากัน  ดูเหมือนหลอกตัวเอง
ถึงจะอยากปกป้องตัวเองมากก็จริง
แต่เราก็ไม่อยากหลอกตัวเอง หรือใคร
บางทีเราก็รู้สึกนะ  ในคำว่า เรา  มันมีมากกว่าหนึ่ง
เคยคิดว่า มีคนที่ดิ้นรนหนึ่งคน  และมีคนที่คอยตัดสิน
หรือเฝ้ามองดูอยู่อีกหนึ่งคน
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า คนสองคนที่เรารู้สึกนั้น จะเป็นคนอื่น
ไม่ได้ตั้งชื่อให้แปลกออกไป  ไม่ได้พยายามแยกออก
ถึงตอนนี้ อาจมองว่า เป็นสามคน
คนที่เป็นโฮสต์คือ คนที่ดูเมือนจะอดทนอยู่
หรือไม่ก็เป็นคนที่เหมือนกับถ้วยรออะไรบางอย่างมาเติมใส่
หรือนั่นจะหมายถึงอีกคน  เหอะ  ช่างเถอะ
จริงสิ  ยังมีอีกคนที่มักคิดและพูดว่า ช่างมันเถอะ
เยอะไปนะ  ดีที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อให้สักคน
แต่ที่เรารู้สึกเหมือนเราพยายามลบตัวตนต่างๆนั้นออกไป
ทำให้เราเสมือนคนไร้ตัวตนมากกว่าคนหลายบุคลิก
คนไร้ตัวตนมองอีกแง่ ก็คนที่ไม่เห็นค่าในตัวเอง
คนที่มองตัวเองในแง่ลบ และประเมินตัวเองต่ำ
จะมองว่า เป็นคนยืดหยุ่น  โอนอ่อน ผ่อนตามก็ได้
แต่ก็นะ  สิ่งที่เราอยากจะเขียนในตอนแรก  ยังไม่ถูกกล่าวถึงเลย
และบางที เราอาจจะลืมไปแล้ว