ถ้าไม่ยอมรับว่ามันคือความรัก
มันจะยังเป็นความรักอยู่หรือเปล่า?
ความรักจะเกิดขึ้นได้กับทุกคน
หรือแค่ใครบางคน?
แล้วเราจะเป็นคนเลือกรักเอง
หรือมีอะไรมาดลใจให้เป็นความรัก?
มีความรักแบบไหนที่เราควรใส่ใจ
แบบไหนที่เราควรปล่อยวาง?
คนเราจะสามารถรักจักรวาล
รักสิ่งที่เป็นนามธรรม
และคนที่เราไม่เคยรู้จักได้หรือเปล่า?
ความรักเป็นหัวข้อที่เอามาเถียงได้ไม่รู้จบ
เราควรจะรู้สึกหรือมีความรู้สึกอย่างไร
กับคนนั้นคนนี้??กับใครก็ตาม???
ความรู้สึกแบบไหนที่ควรรักษาไว้?
ความรักคือความรู้สึกหรือเหตุผล
มีเหตุผลในความรักเป็นเรื่องผิดไหม?
รักคนที่ทำร้ายเราเป็นเรื่องผิดไหม?
คำถามยากจะให้ตอบ  รู้แต่ว่า..
เกลียดคนที่ดีกับเรา..มันแย่มาก
มันเป็นกรรมของคนที่เราเกลียด
หรือของเราที่เกลียด..
ในมุมมองของเรา
ความรักมากกว่าความรู้สึก
และมากกว่าเหตุผล
อาจมองเป็นอุดมคติมากเกินไป
แต่อุดมคติไม่สามารถปฏิบัติได้
ความรักปฏิบัติได้
และความรักมีอยู่จริง
ความรักคือการเชื่อมโยงถึงกัน
ความรักไม่ใช่สิ่งที่ตัดออกได้
และความรักคือจักรวาล
เราไม่ใช่กูรูเรื่องรัก..แต่เรามีรัก
ไม่ใช่ความรักแบบหนุ่มสาว
แต่เป็นความรักที่มีต่อโลกใบนี้
ต่อสรรพสิ่งที่สวยงามในแบบของมัน
บางทีเราอาจอ้วกออกมาเป็นดอกไม้ได้
เราหลงใหลถ้อยคำสวยงาม
และไม่อาจพรากจากสิ่งนั้น
โลกไม่ได้มีแค่สิ่งที่เรามองเห็นหรือสัมผัสได้
แต่ยังมีสิ่งที่เราคิดและรู้สึกอีกด้วย
อาจมีที่ไม่คิดไม่รู้สึกและไม่สัมผัสใดใดด้วย
สิ่งนั้น อาจเกินกำลังไขว่คว้าของเรา
ถ้ายังถอดใจทุกวันแบบนี้
ไว้เราค่อยหาความหมายของการมีชีวิตอยู่
ในวันต่อๆไป
บางทีอาจอยู่ใกล้กับคำว่ารัก