ฮอร์โมนรำลึก

คิดถึงความฝันของตัวเองอ่า
แบบว่า ไม่ได้เจอกันนาน จนเกือบจะลืมไปแล้ว
ว่าแต่เราฝันอะไรบ้างละเนี๊ยะ เยอะเกิ๊น

แบบที่เคยตอบคนๆหนึ่งไป
ตอนนั้น กลัวตัวเองดูงี่เง่า
เลยตอบว่า เป็นครูสอนโยคะ
เพราะฟังดูเป็นรูปธรรมที่สุด
และกำลังๆเรียนอยู่ ก็เลยดูพอไปได้
ในตอนนั้น  เราก็คิดอยากเป็นจริงๆ
และก็มีโอกาสได้เป็นนิดนึง
สอนโยคะเด็กอนุบาล 55
ทั้งที่ยังเรียนไม่จบนี่แหละ
ได้ตังค์ด้วยนะ ชั่วโมงละห้าร้อยแหนะ!
(ขี้อวดอะเนอะ)

ไม่เห็นอวดว่า ได้สอนแค่สองครั้งเองล่ะ
จากนั้น ก็กลับสู่โหมดคลั่งปกติ

ต่อมาแบบที่สอง
อันนี้ ตอบอย่างจริงใจ
จากใจจริงที่คิดได้ตั้งแต่ตอนมอต้นเลย
อยากเป็นนักเขียน
ก็ชอบเขียนนี่หน่า  เหตุผลนี่แหละ..ที่สุด
แต่ไม่กล้าบอกคนใกล้ตัว  และคนๆนั้น
(ตอนที่เค้าถาม  เราก็ติดอีโก้อยู่น่ะ)

ใครจะไปกล้านำเสนอว่า ตัวเองอยากเป็นนักเขียน
ฟังดูงี่เง่ายังไงไม่รู้ (พูดเหมือนดูถูกนักเขียนมากอ่า)
ถึงเราจะติสต์แตก แต่ก็โคดไม่มีวินัยในตัวเอง
ขี้เกียจชนะเลิศอีกตะหาก
แล้วเผือกหมดอะไรกับอะไรง่ายๆ

ถ้าเกิดอยู่ดีๆ นึกเบื่อเรื่องที่ตัวเองเขียน
ก็จบกัน  เราจะห่างหายกับมันไปเลย
และอีตัวเองขี้เบื่อโคดๆ

เมื่อกี้  แวบไปพันทิปอีกแระ
คราวนี้ กลับมาสงสารเชี่ยวิน
ทั้งที่เคยเกลียดในความมั่นของมันมาก
แต่พอเจอพี่ๆป้าๆรุมด่าในพันทิป
แล้วเกิดเมตตา (อินี่ มักเห็นใจตัวละครประหลาดๆเสมอ)
จำได้ว่า ตอนอยู่มอปลายเคยแอบชอบเด็กมอต้นแบดบอย
แต่ไม่เลวเท่าเช่ียวิน ออกแนวไผ่ยกพวกตีกันมากกว่า

อืม จำได้แหละ ตอนมอห้าชอบน้องมอสาม
อันนี้ เกือบวินแหละ  เป็นลูกคนรวย นิสัยเหี็ยแบบเด็กบ้านรวย
เริ่มชอบตอนที่ (อันนี้ฮา) เรา(ตัวเราเอง)กำลังเล่นโปลิศกับเพื่อนๆ (มอห้าเนี่ยะนะ)
เวลาวิ่งก็ต้องถอดรองเท้าใช่ปะ กลัวลื่น เลยถอดถุงเท้าด้วย
ไอ้เด็กนี่คงรู้มาบ้างว่า มีรุ่นพี่ประหลาดเล่นโปลิศจับขโมย หลังเลิกเรียน
พี่แกเดินสวนกับเรา เสือกสบถไงละ "โตแล้ว ยังเล่นเป็นเด็ก"
คือมันไม่หยาบคายอะไรหรอก ถ้าไม่ใช่เพราะโดนเด็กเกแอบจิก
ฉุนยังไง ก็ยังคงหน้าเดิมอะเรา (เป็นพวกแสดงอารมณ์ไม่เก่งไง)
แล้วก็เริ่มสนใจในตัวเด็กคนนั้นมากขึ้น แล้วก็ชอบมั้งนะ

โล่งอกที่พี่แก ไปเรียนต่อที่อื่น
แต่ก่อนหน้านี้ ก็โดนคาสโนวี่รุ่นเดียวกับเรางาบไปแดกแล้ว
ก็เลยผลักไสไล่ส่งไปไกลๆ อยู่ใกล้ก้ปวดใจเปล่าๆ

(จำได้ว่าจะเริ่มที่ความฝันมิใช่หรือ?)
ช่างเถอะ  กำลังเมามันส์  มาที่คนต่อมาเถอะ
คนนี้แม่งเชี่ยจิง แต่คนละแบบกับเชี่ยวิน
หน้าตาดี  ขนาดโดนโกนหัวยังดูดี
อันนี้ จำไม่ได้ว่าโกนทำไม ประชดอาจารย์มั้ง
เพราะผมยาวมาก  ไม่เคยตัดให้เหมือนๆคนปกติอะ
แล้วทีนี้ล่อโกนหัวเลยมั้ง  แต่ไม่สิ้นเรื่องหรอก
คนนี้มอสามเช่นกัน  วีรกรรมเพียบ มีเยอะพอให้เผือก

เราก็หน้ามืดตามัวชอบไปได้ไงไม่รู้
พูดแล้วก็คิดถึงเลย แต่เจ็บใจยัยคาสโนวี่มาลากไปอีก

ไม่รู้ว่าชอบไปได้ไง ผู้หญิงคนนั้น เรียนก็เก่ง เป็นนางรำ
คนก็จีบกันเยอะ  อิจฉามาตั้งแต่มอต้นแล้ว
ได้ไว้ผมยาว เพราะเป็นนางรำ รุ่นพี่ก็มาจีบเยอะ

อะไรจะเพอร์เฟคท์ปานนั้น  ยังอุตส่าห์หาเวลาไปจีบเด็กได้
รู้สึกว่า เด็กในสังกัดจะเป็นกระตักๆ 
เฮอะ! อิจฉาสินะ

ผู้หญิงสไตล์นี้ มักดึงดูดเด็กหนุ่มให้มาหลงสินะ
แต่เรากลับตรงข้าม

ไม่มีมารยาหญิง  ไม่จ๊อะแจ๊ะกับผู้ชาย
เป็นเด็กหญิงเรียบร้อยยังกะผ้าพับไว้

แต่ก็มีอยู่เรื่องหนึ่ง
แค่เราเผลอไปขอกินเฟรนด์ฟรายซ์จากเพื่อนห้องอื่น
อยู่ๆก็มาจีบเราเฉยเลย
คงคิดว่าเราทอดสะพานมั้ง
ใจจริง กูแค่หิว และเห็นแก่กิน ฮาวะ
ถึงตอนนี้ เจอกัน ก็ยังเป็นเพื่อนกัน มันนิสัยดี
นี่ถ้าจับมันตั้งแต่แรก  ยายดีใจตาย  ได้ผู้ชายรวย
แต่ไม่เอาหรอก  ไม่ใช่พวกบ้าเงิน  บ้าผู้ชายมากกว่า 55

ย้อนกลับไปที่น้องชายคนที่สอง
เรานับถือในความพยายามด่าของแกวะ
ด่าใครไม่รู้ได้ทุกวี่ทุกวัน
มันไม่หนักอะไรหรอก ถ้าไม่ใช่ว่าแกมาด่าผ่านหน้าฉัน
หรือด่าผ่านหน้าบ้านฉัน

จำได้ว่า ตอนนั้นหลงไปอ่านนิยายเกาหลี
พระเอกปากจัดหน่อยๆ กับนางเอกหน่อมแน้ม
แบบว่า อ่านไปอย่างฟินอ่า เพราะฉันนึกถึงแกไง

แต่ถ้าตอนนี้  แกคงแพ้ฉัน  ฉันน่าจะแรงกว่า
แรงทีหลังดังกว่าเว้ยยย!!!
ฉันเพิ่งจะมาใจแตก ตอนขึ้นมหาลัย 55

ตอนมอต้น  แค่โดดเรียน จิ๊บๆ
มอปลาย เล่นไพ่ในห้อง แต่ส่วนมากเค้าดูต้นทางอะ
พอโดนจับได้  อาจารย์ให้สาบานว่า จะไม่เล่นไพ่ที่โรงเรียน
ก็เลยพากันมุดลอดประตูออกไปเล่นข้างนอก
วีรกรรมเค้าก็มีนิ  แต่แค่นี้จิ๊บๆ

พี่แกมีเรื่องชกต่อยกับรุ่นพี่
ซึ่งก็คือ รุ่นข้านี่แหละ  อะไรมันจะปืนเกลียวขนาดนั้น
แต่ตอนที่อิน้องมันอยู่กับแก็งค์ แววตาแกโคดส่งอะ
ไม่ใช่แวววายนะ  แต่ดูรักเพื่อนมากจนอิจฉาเพื่อนมันเลย
แบบไผ่เลยอ่า  แล้วพวกนี้  มักผลัดกันมีเรื่อง
แล้วผลัดกันแก้แค้น  เฮ้อ! ชีวิต
มีคนหนึ่งในแก็งแกหล่อมากอ่า  เราก็ชอบอีกอ่า
แต่เราเจอแกบ่อยกว่า เราเลยชอบแก
เพราะแกมาแถวบ้านเราแทบทุกวัน

มาสูบบุหรี่ แล้วยังขากถุยหน้าบ้านอีก
อยากอาเจียน  ไอ้เด็ก &*^(*)&^
เกลียดนะ เกลียดบุหรี่ เพราะระคายจมูก
แต่เราแค่ชอบไอ่เด็กนี่เฉยๆนิหว่า
ไม่เคยคิดข้ามขั้นเลยจริงๆ
เพราะงั้นมันจะติดไรก็เรื่องของมัน

เราแอบชอบมาโดยตลอด
และคิดว่าจะเป็นแบบนี้ไปตลอด
..
จนกระทั่งคนๆหนึ่งเข้ามา
ในช่วงเวลาเปลี่ยนผ่านของชีวิตพอดี

เจอกระทู้ที่มาช่วยปรับความเข้าใจเรื่องวินแล้ว
ค่อยโล่งอก  สงสารแม่งงง

เราเคยบอกเพื่อนว่า สเป็คเรา ผู้ชายน่ารัก ใจดี
แต่ที่ผ่านมา  เด็กมอต้นสองคนนั้นล่ะ
น่ารักอะใช่  เด็กมันก้ต้องน่ารักสิ
ถ้าใจดี  คนแรกอะไม่เห็นแววทะไร
แต่คนสองอะ  น่าจะใจดี เวลาอยู่กับเพื่อนนะ
เราเหมือนคนประหลาดที่เห็นแววดูดีของเด็กเลว
เวลาได้แอบมองไกลๆ มันฟินมากอ่า
ดูมีความสุข จนน่าอิจฉาเลยละ

คนที่ดูมีความสุข ก็คงเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งมั้ง

อ่อ นึกออกละ  จริงๆ มันต้องน่ารัก ใจดี สุภาพ
เพราะไอ้น้องคนแรก มันแลดูสุภาพแบบผู้ดีๆหน่อย
ต่างกับไอ้กากเดนมนุษย์คนที่สอง (ด่าซะเสียเลย ไอ่น้องรัก)
คือ มันมีมาดแบบผู้ดีๆ เหมือนแบดบอยไฮโซในการ์ตูน

เริ่มจะคิดอะไรได้และ
เพราะบุคลิกของมันทั้งสองโดดเด่นมาก
เราน่าจะจับมันมาชนกันในนิยายสักเรื่อง
จะได้ไม่เสียทีที่เกิดมาให้เราแอบชอบ

แล้วรุ่นพี่คนนั้นละ
เป็นรุ่นพี่คนแรกและคนเดียวที่เราแอบชอบ
ระยะเวลาตั้งสองปี ไม่ทำให้อะไรๆมันเด่นขึ้นมาเลยหรือ?
พี่แกก็น่ารักเฉยๆ พอขึ้นมอปลายก็เห่ย กร้านและหน้าม่อกับเพื่อนเรา
ถึงได้เกลียดไงละ เป็นแบบกลับขั้วมาเลย แต่ก็ลืมๆไปเยอะแระ อะไรๆ
เพราะหลงมากและเคืองมากด้วย  มาอ่อยเพื่อนเรา  ดีที่มันไม่ชอบ(มั้งนะ)
ก็เพื่อนเรามันมีแฟนอยู่แล้วนิหน่า แล้วก็ฮอทอยู่

พี่แกก็คบกับเพื่อน  แต่เลิกไว  น่าจะเพราะฝ่ายหญิงรีเทิร์นแฟนเก่า สมๆ
รำลึกซะยาวเหยียด  มันส์ปากพะยะคะ