ข้อมูลส่วนตัว

รักแรกของผู้ชาย  สำคัญสิท่า
เคยได้ยินมาว่างั้น
เฮ้อออ กลุ้มใจจัง
อายุปูนนี้  คงไม่ได้เป็นรักแรกของใครแล้ว

ได้อีก!! มากลุ้มเวลานี้ กับเรื่องแบบนี้ 

ถ้าจะกลุ้มขนาดนี้ ก็ลืมๆไปเลยดีกว่า
จบกันไปเลยดีกว่า วุ่นวายนักนะ
กะอีแค่เด็กผู้ชายคนหนึ่ง
ทำไมจะตัดไปไม่ได้

ต่างคนก็ต่างมีรักแรกกันคนละแบบ
รับไม่ได้หรือไง มันก็ดีออก
เหมือนมีประสบการณ์รักแรกสองแบบไว้คุยกันไง
555555555555 คิดได้เนอะ

ไม่ใช่นิยายนะเฟ้ยยย จะได้รักแรกรักเดียวไปตลอดชีวิต
ถ้ามันไม่โงหัวขึ้นมาก็เรื่องของมัน
เราก็เชิดๆเริ่ดๆของเราไปคนเดียวได้  ไม่ง้อหรอก

ตอนแรกก็ว่าจะทำตัวเชยๆ ไม่ดูฮอร์โมน
แต่แม่งฆ่ากันชัดๆ ตั้งแต่ตอนเชี่ยวิน
แล้วก็มุมกล้องเลิศๆ เหมือนดูหนังโรงอีกอ่า

เราเลิกกันเถอะ เฟสบุ๊ค
เพราะถ้าฉันมีเธอแล้ว
ฉันจะเสียสิ่งสำคัญในชีวิตไปอีก

เมื่อก่อนฉันก็สามารถอยู่ได้
โดยไม่เผือกใครในเฟสบุ๊ค
ตอนเฮิร์ทฉันก็เล่นเกมเพื่อจะได้ไม่ต้องเข้าเฟส
แล้วก็ติดงอมแงมจนเป็นโอตาคุ

ถ้าไม่มีเฟส ก็ไม่ได้นัด ไม่ได้คุยกับเพื่อนสิ
ยังไงเพื่อนก็ต้องสำคัญกว่า
หัดเฟรนด์ลี่ซะบ้างนะ จะได้ดูธรรมดาขึ้น

น่าจะมีหนังสือฮาวทูคนธรรมดาบ้างเนอะ
เป็นยากจัง  เวลาเขียนอะไรแล้วไม่มีคำนั้นได้ไหม
เฮ้อ! เผลออุทาน  เจ็บใจตัวเอง  หยุมหยิมนัก

ลืมกระพริบตาเลย!!! แบบว่าตาแห้งอะ
ถ้าไม่กระพริบบ่อยๆ แล้วแย่ๆ
เป็นคนขึงขัง ชอบจ้องอะไรตาไม่กระพริบ 55
อันนี้เรื่องจริง

บางทีก็อยากทำตัวให้เหมือนคนปกติๆธรรมดานะ
แบบว่า เพื่อนจะได้ไม่พูดจาแปลกๆกับเรา
รู้สึกเหมือนเป็นคนพิเศษ แต่มันก็ไม่แน่นเฟ้น ไม่ยูเนี่ยนอ่า
แต่เราจะมีอารมณ์แบบว่า พูดกับคนหนึ่ง จะสไตล์หนึ่ง
กับอีกคน ก็อีกสไตล์  เช่น กับคนหนึ่งพูดเรื่องหมาๆแมวๆ
กับคนหนึ่งพูดเรื่องสมมติ (แบบว่า อะไรเพ้อๆจิตๆจิ้นๆอ่า)
กับอีกคนพูดเรื่องเรียน กับอีกคนพูดเรื่องวิชาโท
ส่วนมาก ก็วิชาการ วิชาการ แล้วก็หมาๆแมวๆ
ไม่ค่อยมีรักๆใคร่ๆ หรือมานินทาใส่เราจะน้อย
เพราะเราไม่ค่อยนินทาใครด้วยมั้ง แบบสองต่อสองอะ
แต่โดยมาก  ไม่ค่อยจะสองต่อสองกับเพื่อน


เพราะถ้าสองต่อสองเมื่อไหร่ เรื่องของเรานะแหละที่จะมา
ไม่ว่าใครจะเผือกอะไร  เราก็บอกหมดอะ
เป็นคนตรงเกิน  ใครถามอะไรก็ตอบ ว่าง่ายซะละมั้ง

แต่ก็มีรับฟังเป็นที่ปรึกษาอยู่บ้าง
อย่างเรื่องความรัก ทั้งที่ตัวเองไม่มีประสบการณ์แท้ๆ
ก็ยังเผือกให้คำปรึกษากับเขาได้
แหม่ๆ ใครมาถามก็ต้องตอบนิหน่า
มันเป็นคติประจำตัวไปแล้วละมั้ง

เหยดดด แปปเดียว เขียนซะยาว
วิญญาณใครมาสิงป่าวเนี่ย
จำได้ว่า ความรัก เฟสบุ๊ค เพื่อน แล้วยังไงละเนี๊ยะ
เผลอไปอ่านพันทิปแปปเดียว
กลับมาเบลอเลยครับท่าน

สรุปละกันนะ
เฟลๆมา เพราะเรื่องรักแรกของผู้ชาย
แล้วก็นอยด์ๆเฟสบุ๊ค ถึงขั้นบอกเลิก
แล้วก็ไม่เลิกดีกว่า เพราะยังมีเพื่อนอยู่บ้าง

ยังไงซะ ก็รีบๆโตซะนะ  แล้วค่อยมาเจอกัน
ไหนๆเค้าก็ว่ากันว่า เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
เชื่อว่า  อีกหน่อย  ถ้าเค้าโตขึ้นมา  คงแก่กว่าเรา
หลายๆอย่าง สมงสมอง คงเป็นผู้ใหญ่กว่า
เราก็คงไม่โตไปกว่านี้แล้ว
ขนาดนมกล่องยังไม่เลิกกินเลย
การ์ตูนก็ยังไม่เลิกดู
เกมก็ยังเล่นบ้างไรบ้าง
เป็นคนขี้เล่น  แต่โลกส่วนตัวสูง
มันก็คล้ายๆ เด็กนั้นแหละ

นิสัยเราก็ต่างกันแระ  จะไหวไหมเนี๊ยะ
เธออะ  จะไหวกับเราไหม

เธอคงว่า ใครจะเอาเธอ อิแก่
คิดเองเออเองคนเดียว เพ้อไปแหละมั้ง
จิ้นตัวเองกับคนอื่นได้เป็นเรื่องเป็นราว

ไม่อยากตั้งชื่อโพสต์เลย
รู้สึกละอายกับโพสต์แบบนี้
แต่ก็ยังโพสต์เนอะ
ตั้งใจจะเก็บทุกเม็ด
บันทึกเอาไว้ใช้เป็นข้อมูลบำบัดตัวเอง

ปล.ถ้างั้นตั้งชื่อโพสต์แบบนี้แหละ