วันนี้ความเบื่อ ความเฉื่อยแบบเมื่อวาน ไม่มีแล้ว
รู้สึกได้ว่า หลังจากที่ร้องเพลงสุดเสียงในห้องน้ำ
ช่วยเรียกพลังของเรากลับมา
ก็ดีที่ฟื้นฟูพลังได้แล้ว แต่ก็ไม่ได้ฝึกฝนตัวเองเท่าไรนัก
ไม่ได้ฝึกความอดทนกับกิเลสทางเสียงและทางตา
เพราะมีพลังปุ๊บ ก็เอาไปเติมกับสิ่งยั่วยุเหล่านั้นหมด
เด๋วสักวัน มันก็จะหมดอีก ใช่ว่าจะเติมได้ง่ายๆเสมอไป
ปกติเราจะขี้เกียจอาบน้ำ โดยเฉพาะเวลาเป็นหวัด
กับเวลาฝนตก หรือถ้าหน้าหนาว ก็อาบน้อยลง
ไม่ค่อยจริงจังกับสุขอนามัย แต่มันไม่ได้ไปไหน
ก็ไม่ได้สกปรกอะไรมากซะหน่อย
ไอ้ที่เราล้างบ่อยก็มือ จับอะไรมา ก็ไปล้างอยู่เรื่อย
เราจำเป็นต้องตัดเล็บกุดด้วย เพราะใช้มือเยอะ
จับแมว ทำความสะอาดนู้นนี่ ขยี้ตาบ่อยๆ
และนิสัยเสียแกะผิวริมฝีปากที่แตกแห้ง
เป็นนิสัยที่พอใช้ความคิด แล้วจะเผลอทำ
จนปากถลอกปอกเปิก เลือดออกกระจาย 55 เว่่อ
นอกจากนี้ ยังมีนิสัยที่ผู้ใหญ่ว่าน่าเกียจ
คือเขย่าขา ยิ่งฟังเพลง จะชอบเขย่าขามาก
สั่นตามเป็นจังหวะ จะว่าน่าเกียจก็อาจใช่นะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น