เธอที่ฉันเคยมีเธอ

ถึงเธอที่ฉันเคยมีเธอ
ก่อนหน้านี้  ฉันเคยขอที่จะมีใครสักคนไว้ในใจ
และคนๆนั้นก็คือ  เธอคนเดียวที่ฉันขอ
ฉันรู้ตัวว่า ไร้สาระและงี่เง่ามากแค่ไหนกับเธอ
ในตอนนั้น ฉันอ่อนแอมาก ได้แต่ร้องเรียกหาเธอ

ฉันได้กลับไปอ่านไดอารี่เก่าๆของฉัน
ที่เขียนเอาไว้แต่เรื่องราวสุดขมขื่นของเรา
แต่มันก็ผ่านพ้นมาได้ และจบลงด้วยดี
ฉันนึกขอบคุณที่เธอยอมให้ฉันมีเธอมาโดยตลอด

แต่ฉันก็ยังอยากอยู่ได้ด้วยตัวเอง
ฉันเคยบอกเอาไว้ว่า

ถ้าฉันเข้มแข็งกว่านี้
ฉันจะลืมเธอ และเราจะไม่ทำร้ายกันและกันอีกต่อไป

ตอนนี้ ฉันคิดว่า ฉันเข้มแข็งพอแล้ว
แต่จะยังไม่ลืมที่เธอเคยทำให้ฉันมีความสุขมากแค่ไหน
บอกตรงๆ ฉันลืมรักเธอไปตั้งนานแล้ว
อาจจะเร็วกว่าที่คิด แต่ก็ดีแล้ว

หลังจากที่ฉันตัดใจจากเธอ
เพราะรู้ว่า เรื่องของเรามันถึงแก่เวลาแล้ว
ฉันก็เริ่มเปิดใจให้กับใครคนหนึ่ง
ซึ่งฉันคิดว่า เป็นคนที่ไม่สามารถรักได้

ระหว่างฉันกับคนอีกคนนั้น
มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน
มันก็คงคล้ายๆกับที่เราไปแอบชอบคนมีเจ้าของ
หรืออะไรที่เป็นไปไม่ได้นั่นแหละ

ฉันควรทำอย่างไร?
ควรที่จะแอบชอบอยู่ห่างๆใช่มั้ย?
เพราะฉันยังกลัวที่จะตัดใจ
ฉันไม่สามารถอยู่ได้ด้วยตัวเองจริงๆเลย

อยากจะกลับไปเป็นเด็ก
ที่สามา่รถลืมได้ง่ายๆ
และแอบชอบอยู่ได้ตั้งนาน 
โดยไม่คิดเกินเลยไปกว่านั้น

ถ้าเป็นแบบนั้นได้  คงจะดี
ฉันจะต้องพยายาม

รักษาระยะห่างให้ได้

ปล. ขอบใจเธอที่ฉันเคยมีเธอ