นี่เป็นครั้งแรกที่เราชอบคนที่ไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน
มันแปลกมากเลย  มันไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้
บางทีเราอาจเป็นแค่ติ่งนะ อาจเป็นแค่ปลื้มเฉยๆก็ได้นะ
ปกติเราก็จะชอบคนง่ายอยู่แล้ว แต่ถ้าให้คลั่งอาจไม่ง่าย
เหมือนจะค้นพบแล้วววว  แต่ช่างแม่งเถอะ
มีอะไรหลายๆ อย่างที่เราก็ไม่ชอบในตัวเขา
แต่เราก็ยอมรับได้  มันไม่ได้เสียหายอะไร
เพราะโดยรวมแล้ว  มีคะแนนความประทับใจมากกว่า
มันก็ดีนะ  ไอ่ความรู้สึกอะไรแบบนี้  ถ้ามีแบบพอดีๆนะ
มีความสุขแบบเหมือนคนเอ๋อๆ นั่งเพ้อ นั่งเหม่ออยู่คนเดียว
ทำไมเรานั่งยิ้มกับเสียงด่าของเขานะ  เราโรคจิต เราเอ็มเหรอ
คือก็จำได้นะว่า ตอนมอปลาย ชอบรุ่นน้องคนหนึ่ง..
ซึ่งมันด่าอย่างหยาบๆ ผ่านหน้าบ้านเราประจำ
คือถ้าบอกใครไปก็คงไม่เชื่อ เพราะเราโคตเนิร์ด
วางตัว แต่งตัวเรียบร้อย แล้วก็ไม่เคยพูดคำหยาบด้วย
แต่เพื่อนในแก๊งค์จะออกแนวห้าวๆลุยๆ มีหลายเพศ
และเราก็ชอบโดดเรียน  เพราะเรียนเก่งอยู่เล้น  ไม่สน อิอิ
และเราก็มักจะมีสเป็คชอบคนแบบแปลกๆอยู่เรยย
ทำให้ไม่ค่อยกล้าบอกเพื่อน  ไม่กล้าบอกใคร
เพราะคนปกติเขาจะชอบแบบหล่อๆ เก๋ๆ กู้ดๆ
เพื่อนในกลุ่มคบรุ่นพี่ แล้วก็รุ่นเดียวกันซะเยอะ
ไม่มีใครที่ชอบรุ่นน้องแบบเรา  ก็เลยไม่อิน
ด้วยความที่เป็นผู้หญิงก็ไม่กล้าจีบด้วย
อ่อยก็ไม่เป็นด้วย  แถมยังเก็บอารมณ์เก่งจนอีกฝ่ายไม่รู้อีก
สรุปว่า ชาตินี้ก็คงได้ขึ้นคานแน่ๆ
ช่างแม่ง  ขอให้มีอะไรทำบนคานก็พอ