เกมฆ่ากันตายอะไรไม่เคยเล่น แต่ดูแคส
ดูลุงพีกับพี่ออย... พี่พ่องเดะ
ก็อยากจะเรียกน้องอยู่หรอก มันฟินน
เรียกน้องแอลล่ะกัน เสียงเหน่อดี ชอบ
ไม่ดีตรงที่เราติดพูดคำหยาบมาบ้าง
ติดภาษาพูดแบบเค้ามานิดหน่อยนะ
ช่วงนี้อากาศน่าป่วยชะมัด
-*- ใครอยากป่วยฟ่ะ
สุขภาพทีสิสก็ยังคงป่วยเป็นปกติ
เราก็กำลังค่อยๆฟื้นตัว
หลังจากปิดตัวเองไปประมาณสองวัน
เหมือนกลับไปชาร์จพลังงานมาน่ะ
มันจะต้องมีช่วงแบบนี้เสมอ
เกิดความฝันใหม่อยากจะเป็นนักพากย์บ้าง
จริงๆอยากเป็นตอนที่ชอบดูเมะเยอะๆ
ดูแคสเกม พากย์ตลกๆก็ชอบจังเลย
แต่ดูไปฟังเพลงเมะไป บางทีกินหนมอีก
บางทีโหลดเพลง(ที่ถูกบังคับให้โหลด)
เหมือนจะทำอะไรอย่างเดียวไม่ได้
กลัวใช้เวลาไม่ทัน ตอนนี้ก็เริ่มไอแล้ว
พอเถอะ ถึงจะบอกให้พอก็นะ
แต่สามารถนอนคิดอะไรได้นานถึงห้าชม.
ดูแคสเกมไป พิมพ์บล็อกไปเนี่ย ร็อคสัส
ร็อคตรงไหน ร็อคตรงที่ไอรัวๆๆๆๆๆๆ
ตามมาด้วยเสียงหายใจวี๊ดเหมือนจะหอบแระ
โอไกรินาไซ นายท่านกลับมาแระ
สุขภาพแบบนี้ นายท่านแย่เลย
มึงจะร็อคไปไหน นายท่านก็คือกูนี่แหละ
อย่ามาทำเล่นละครกับตัวเองเลย สัส
เราไม่ได้ติดคำหยาบมาจากน้องนะ
ปกติเราหยาบคายอยู่แล้ว
มันเป็นเรื่องของอารมณ์พาไป คิดว่านะ
คำหยาบ คำอุทาน มันมีไว้เพื่อให้สะใจ
มันกระชากใจดี ต้องมีไว้ประดับบ้างไรงี้
กินยาแล้วไปตายซะ เอ้ย ไปนอนซะดีกว่า
นอนหลับไปยากอย่างที่คิด แค่อย่าคิดก็พอ
ยากตรงที่อย่าคิดเนี่ยแหละ
ไม่เป็นไรๆ มียาแก้แพ้ ดีนะที่ไม่แพ้ยาแก้แพ้
ถ้าแพ้ยาแก้แพ้อีกละแย่เลย แค่นี้ก็แพ้อะไรๆเยอะพอแล้ว
โพสยาวฉิบ นอนๆ มารักษาสุขภาพของนายท่านกันเถอะ
จว้วกกกกกกก จบปึ้ง! นายท่านพ่อง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น