ทำไมต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบคนอื่นอยู่เรื่อย
ก็รู้ๆว่า เราเป็นเพียงคนโง่ๆ จนๆ ไม่เก่งกล้าสามารถเหมือนใครเค้า
โอยย โคตน้อยใจเลย  ทำไมถึง.. โคตอิจฉาเลย
อยากเก่ง  อยาก อยาก อยาก โคตหงุดหงิดตัวเองเลย
มองในแง่ดีซะ  ยิ่งเก่ง ยิ่งเหนื่อย
อยู่แบบโง่ๆ สบายๆ มันก็ดีไปอีกอย่าง
เราแค่โตช้าไปหน่อย  เดี๋ยวค่อยพยายามกันไป
อดทนใช้ชีวิตอย่างช้าๆ แต่มั่นคงไปดีกว่า
แค่มีเป้าหมายและจิตใจที่มั่นคงแบบนี้ได้ก็พอ
ภาวะอารมณ์และความคิดพาเราวุ่นวายอยู่เสมอ
แต่เราก็พลิกให้มันมาเป็นจุดแข็งของเราได้
เราสามารถเผชิญหน้าต่อสภานการณ์หลากหลาย
สามารถทำใจยอมรับได้เร็วขึ้น
รับรู้ปัญหาไวขึ้น พร้อมตรงเข้าจัดการทันที
ใจเย็นได้แม้ในสภาวะอารมณ์ความคิดไม่หยุดนิ่ง
แค่นี้มันก็น่าจะเจ๋งพอแล้ว
ยอมรับในข้อดีข้อด้อยของตัวเอง
เปิดใจรับสิ่งต่างๆเข้ามาอย่างตรงไปตรงมา
มีความสุขง่ายๆ เพียงแค่ปรับมุมมอง
เอาล่ะ  พอใจละ