ความรักไม่ว่าจะเพศไหน จะวัยไหน
ก็ทำให้ทุกข์ใจกันได้ทั้งนั้น
ว่ากันว่ามีความรักแล้วจะทำให้โต
เราว่าไม่จริงหรอกมั้ง
มีความรักแล้วทำให้คิดมากก็จริง
แต่ถ้าคิดมาก แล้วคิดไม่เป็น
มันก็คงจะไม่โตหรอกนะ
ได้โปรด อย่าตอแหลตัวเองว่า
โตแล้ว  ถ้ามันไม่ใช่ จะเสียใจ
ถ้าพลาดแล้ว จะรู้สึก หึหึ

ความรักที่ไม่มีวุฒิภาวะ
เป็นได้แค่ความใคร่ในกามตัณหา
ถึงอย่างนั้น ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า
กามตัณหามีอยู่ในตัวทุกคน
ปฏิเสธไปก็เหมือนบอกว่า 
คุณไม่เคยขี้นั่นแหละ
แต่เราก็ไม่ได้เชิดชูหรือภูมิใจนำเสนอขี้
ไม่มีใครมานั่งอวดว่า กูมีขี้ที่สวยที่สุด
มันน่าอาย เรื่องน่าอาย ไม่ใช่สิ่งควรอวด
คนที่ไม่มีวุฒิภาวะก็ไม่เข้าใจหรอก
ว่าขี้มันเสียหายตรงไหน ถ้าเอาไปอวดใครเขา
เอิ่ม  เปรียบเทียบได้ ...

ความรักไม่มีกฎเกณฑ์ เคยได้ยินมาบ้าง
แต่..ก็ยังมีแต่...เป็นคำพูดที่เอาไว้กล่าว
เวลาที่ใครสักคนมีรักที่ไม่ได้รับการยอมรับ
หรืออาจไม่ได้มีความเหมาะสมอะไรสักนิด
แต่ถึงอย่างนั้น  ความรักก็ไม่ควรเป็นอะไรก็ได้
แค่สบตากันก็รักได้ แค่สะดุดล้มทับกัน ก็..(เอาฮา)
เงื่อนไขของความรัก ถ้า A รู้สึกต่อ B และ B ก็รู้สึกเหมือนกัน
มันน่าจะต้องมีอะไรร่วมกันสักอย่าง  ไม่ใช่มโนไปเองคนเดียว
หรือเปล่านะ????

ช่างขัดและช่างสงสัยเสียจริงนะ คนอย่างเรา
จะสะสมความรู้ไปทำไมมากมาย
จะเปิดสอนทฤษฎีเรื่องความรักให้ได้เลยใช่ไหม
เอาจริงเอาจังไปไหม  กับเรื่องแบบนี้
 ความรัก ความรู้สึก มันเปราะบาง

สำหรับใครคนนั้น
เราหลงรักแววตา และรอยยิ้มนั้น
อีกทั้งน้ำเสียงเวลาเรียกขาน
มันจะเป็นความรักได้เหรอ เรื่องแค่นั้น
ความทรงจำที่มีร่วมกันเป็นสิ่งสวยงาม
เราชอบคิดถึงอดีตที่มีความหมาย
ไม่ว่าจะในแง่ไหนก็ตาม
ยังไงก็ตาม เราแทบไม่คิดอนาคต
ไม่คิดว่าจะมีนะสิ มันไร้สาระมาก
ไร้สาระมากที่คิดงั้น
มีอนาคตได้ก็น่าจะดีกว่า

ทำไมถึงไม่ลองดู  ความรักอาจไม่แย่ขนาดนั้น
รีบคิดจุดจบตอนนี้  จะเร็วไปมั้ง
อาจมีตอนจบแบบที่คาดไม่ถึงก็เป็นได้
อาจไม่เหมือนเดิม  อาจไม่แย่เท่าเดิม
แกล้งเข้านอนดีไหมน้า  ช่างหนักใจขึ้นมานิดๆ
จะเขียนอะไรไปก็ไม่คิดว่าจะช่วยอะไรได้
นอนหลับซะยังมีประโยชน์กว่า
ทำไรให้เหมาะสมกับวัย  มีวุฒิภาวะหน่อยสิเรา