ความรู้สึกที่มีไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปหรอกนะ  ทั้งที่พยายามจะเปลี่ยนมันเท่าไหร่ก็ตาม  บางทีแค่มีอะไรมาบดบัง  แต่มันไม่เคยหายไป  ทั้งเจ็บปวดและเป็นสุขไปพร้อมๆกัน  ความรู้สึกประหลาดที่มีแค่คนเดียว  ไม่ ไม่รู้สิ  ยังไงก็ตามคงปฏิเสธมันไม่ได้  ยิ่งปฏิเสธยิ่งแย่ลงไปทุกที  บางทีการปฏิเสธทำให้สับสนยิ่งขึ้น  เรื่องที่เกิดขึ้นมาแล้ว  ปฏิเสธยังไงก็คงไม่ได้  แค่รับรู้เอาไว้ก็คงพอ  แค่รู้ว่าใจของเรา..หวั่นไหวไม่เปลี่ยนแปลง  แค่มีใครสักคนให้คิดถึงก็คงดี คงดีพอแล้ว