อยู่ๆก็นึกถึงป๊อปปี้เลิฟขึ้นมา จำได้ว่าตอนมอสอง แบบว่า..แค่แอบรักเท่านั้นแหละ
เวลาได้เจอคนที่ไม่คาดคิดว่าเจอ  ในช่วงเวลาที่ไม่คาดคิด  เรามักรู้สึกประหลาดใจ
และมันเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราสนใจใครคนนั้น..เสมอ
ความรักในวัยเด็กของเราเริ่มมาจากความประหลาดใจ
คนที่แลดูสดใสร่าเริงตรงข้ามกับเรา..
เป็นรุ่นพี่หนึ่งปี แต่เผลอๆดูเด็กกว่าเราเสียอีก..ในตอนนั้น
เราก็รู้เลยว่า เขาไม่มีทางมองมาที่เรา
เราได้แต่แอบมองจากที่ไกล
จดจำช่วงเวลาที่ได้พบเจอกันเท่านั้น
มันก็มีความสุขมากพอแล้ว
ไม่ทำให้การเรียนตกต่ำ ออกจะสูงขึ้น
เพราะมีความสุขที่ได้มาโรงเรียน ได้เจอ..
ได้เห็นรอยยิ้มที่สดใสและอบอุ่น
ตลอดสองปีที่เราไม่ได้รู้อะไรเลยเกี่ยวกับพี่เขา
แม้กระทั่งชื่อ..เลยละเมอเรียกชื่อไม่ได้
สิ่งที่เราได้รู้ก่อนคือ พี่เขาชอบเพื่อนผู้หญิงในห้องคนหนึ่ง
ดูเหมือนว่าเธอจะอกหักมาจากแฟน และพี่เขาก็ปลอบใจอยู่
เรารู้สึกไม่ชอบหน้าผู้หญิงคนนั้น  ยังคิดอยากให้เป็นคนอื่นแทน
เพราะทำใจไว้ว่าจะแค่มอง แค่ชอบ ไม่คิดถึงขั้นเป็นแฟนอยู่แล้ว
แต่เรากลับผิดหวังมากที่เขาเลือกผู้หญิงคนนั้น ก็เลยเลิกชอบ
และยังมีเรื่องที่พี่เขาจะมาจีบเพื่อนเราอีก  เราว่า เขาเกเรเกินไปแล้ว
เขาดูไม่สดใสเหมือนเมื่อก่อน ดูอ่อนล้า และเจ็บปวด
เราไม่ชอบที่เขาโตแล้วพาล เกเร และเสี่ยวมาก
ในวัยเด็ก เราก็เรื่องมากและเอาแต่ใจแบบนี้แหละ
พอมีจุดที่คิดได้ว่า ไม่ชอบ ก็เลิกชอบเอาดื้อๆ
ตอนอยู่มอปลายแล้วยิ่งหนัก  อายุของคนที่เราชอบลดลงเรื่อยๆ
คงเหมือนสมองของเรา(มั้ง) ทำอะไรเหมือนเด็กลงเรื่อยๆ
คงเพราะมีเพื่อนสนับสนุน  พวกเราเล่นโปลิศจับขโมยกัน
ในช่วงวันคริสต์มาส มีจัดงานเลี้ยงในห้อง
เวลาวิ่งก็ต้องถอดถุงเท้า มันลื่นนี่หน่า
ไอ้เด็กบ้ามาว่าเราว่า พี่ๆ อยู่มอไรแล้วยังมาเล่นเป็นเด็ก
ป่านนี้ เด็กคนนั้นคงโตแล้ว หมายถึงโตกว่าเรา
เพราะเรานับว่า ยิ่งเด็กลงเรื่อยๆ (ชอบเด็กอายุน้อยลงไปเรื่อยๆ)
ก็อยากจะตอบไปว่า อยู่มอห้า สมองปอห้า อะไรทำนองนั้น แต่เอ๋ออยู่
ทีตัวเองจุดพลุแกล้งชาวบ้านเค้า โตตายห่าล่ะ
พอขึ้นมอหก เด็กคนนั้นไปแล้ว ก็เจออีกคน 55 กำ หนักกว่าเดิม
มันเกเรขึ้นเรื่อยๆ แหะ คนที่เราชอบเนี่ย
แต่เราชอบเวลาเขาอยู่กับเพื่อน  มันดูพึ่งได้ ดูรักเพื่อนดี เราชอบ
แต่ไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในปากนั้น คงเป็นซากหมาสักสิบตัว
เดินบ้านหน้าบ้านเรา ไม่รู้ด่าใคร ลากสัตว์มาหมดทั้งโลก เป็นลูกแม่ค้าหรือไง 
สมัยมัธยมก็มีแค่แอบชอบเท่านั้นแหละ ไม่คิดจะคบกับใครด้วย
อยู่กับเพื่อนแล้วมันสนุก แค่นั้นพอ ไม่อยากบอกว่า หักอกคนไปสองคน
เรื่องมาก สเป็คสูง และไม่ชอบคบเพื่อนด้วย ตอนนั้น
แต่ไอ้คนแรก เดาว่า แค่กระสัน พอเราบอกปัด ก็คบกับผู้หญิงอีกคนทันทีเลย
หน้าตาหล่อเลือกได้ตายล่ะ ถ้ามันรู้ว่าด่า จะมาตบเรามั้ยเนี่ย
อีกคนดูมีน้ำใจ  น่าจะเป็นเพื่อนที่ดี  คงไม่ได้ชอบอะไรเรามากหรอก
เพราะเราแค่ขอกินเฟรนช์ฟรายด์ แค่เนี่ย จะมาจีบเรา ฮาไปป่ะ
เราว่า เป็นเพื่อนกันดีกว่า เพราะเรากลัว ฮะฮะ /มีโดนตบอีกคน
แต่แปลก  ขึ้นมหาลัยกลับชอบคนรุ่นเดียวกัน
ขนาดรุ่นน้องยังไม่สนเลย  รุ่นพี่ อย่าได้พูดถึง มีแต่แก่ๆ
ครูยังดูดีกว่ารุ่นพี่ 55 ดูเคร่งขรึม อบอุ่นดีน่ะ เราชอบครูคนหนึ่ง
อยากมีพ่อแบบนี้ อะไรทำนองนั้น
แต่เพื่อนสาขาเดียวกัน เราพยายามปรับความชอบให้ลดลง
เป็นความรู้สึกชื่นชม หรืออยากเป็นเพื่อนด้วยให้มากกว่า
เพราะมันจะประหม่า ถ้าอยู่ใกล้คนที่ชอบ
เราจะมีปฏิกริยาในเชิงลบทันที ที่รู้ว่าคนที่เราชอบมีเจ้าของแล้ว
แบบว่า มันสะอิดสะเอือน  ถ้ายังชอบคนที่เป็นของคนอื่น
ก็มักจะตัดใจได้ทันทีนะ ถ้ารู้ว่า มีแฟนแล้ว
ถึงอย่างนั้น ผู้ชายที่มีกิ๊กเยอะๆ แต่ไม่มีแฟน  เราก็ไม่ชอบ
เบื่อและเกลียดผู้ชายหลายใจ แต่ตัวเองหลายได้ อุ้ย ไม่ใช่
เราหลายใจก็จริง แต่ถ้ารักใคร ก็รักได้แค่คนเดียว
เราไม่ลังเลที่จะตัดใจ หากมีใครที่เราคิดจะรักแล้ว ก็จะรักเดียวเท่านั้น
แต่โอกาสนั้นคงไม่มาถึงเราอีกแล้วล่ะ
เรานับอายุของคนที่เราชอบ ในตอนนี้ ห่างจากเรานับสิบปี
เราจะไปพรากผู้เยาว์หรือไง  คงต้องปรับความชอบให้ลดลง
เพิ่มความรู้สึกเอ็นดูเหมือนลูกเหมือนหลานให้มากขึ้น
คนอายุรุ่นๆเดียวกัน ใกล้เคียงกันมีเยอะแยะ ทำไมไม่ชอบ
คนที่เราชอบ อายุน้อยกว่าป็อปปี้เลิฟของเรา ในตอนนั้นเสียอีก
น่าอนาถใจ ที่ต้องมาระบายว่า ชอบเด็กรุ่นลูก ฮาไปป่ะ
อายุก็ยังไม่สามสิบ แต่มีเด็กรุ่นลูกมาให้ชอบเนี่ยนะ
ดูบางที เขาก็คล้ายกับพี่ป๊อปปี้เลิฟของเราเหมือนกัน
อาจเป็นจุดที่ทำให้เราชอบก็ได้  กลับไปชอบพี่คนนั้นอย่างเดิมยังดีซะกว่า
เดี๋ยวก็ตัดใจได้ เหมือนผู้ชายคนอื่นๆ คนที่รักแทบตาย ยังลืมๆไปได้เลย
แค่ไม่มีเพื่อนให้ระบายก็เลยอึดอัดแค่นั้นแหละ  เดี๋ยวก็ลืม เดี๋ยวมันก็ผ่านไป