เศร้า..เศร้า..เศร้า..แค่เขียนจะเศร้ามั้ย
มีคนๆหนึ่งที่ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป
ไม่รู้ทำบ้าไรยืนยิ้มในใจเราอยู่นั้นแหละ
แต่เราเป็นคนใจกว้างก็เลยมีพื้นที่เหลือเยอะ
พอถึงฤดูผสมพันธุ์ก็นั่งนึกถึงแต่ผู้ชาย
แต่ก็แค่คิดเท่านั้นแหละ
ก็ว่าจะเขียนให้เศร้า มันดันตลกแทน
ต้องมี content ก่อนมั้ง..คิดสิ
ความรักระหว่างอายุที่ต่างกันมาก
ถ้าอายุไม่ถึง30-40คงสมหวังยากเนอะ
ใครจะไปอยากพรากผู้เยาว์
ความคิดก็ต่างกันมาก..
ถ้าตัดใจได้เร็วก็คงดีไม่น้อย
หรือจะรีเทิร์นรักแรกแบบในหนัง
มันก็ออกเว่อไป..ต่างคนต่างมีใหม่ก่อนสิ
อืม..แต่ถ้าเป็นคนแบบเราอาจมียาก
แล้วก็นะความรักเริ่มจากความสงสารได้มั้ย
พอสงสาร..เห็นใจ..ก็เริ่มเปิดใจให้กับคนนั้น
หรือเริ่มจากความรู้สึกผิดได้ไหม
ทำไม่ดีไป..พอรู้ตัว..ก็เสียใจ..อยากชดเชย
พอทำดีด้วย..อีกฝ่ายตอบสนองดีมา
แล้วก็มีใจให้..เป็นไปได้ไหม
กำ..คิดมาก..ร้อนในหนักขึ้น..มันเศร้าจริง