ความรู้สึก ตอนนี้

ความรู้สึกของเรา..เข้าใจยากแฮะ

ไม่รู้และไม่เข้าใจตัวเอง

ไม่เข้าใจความรู้สึกแบบนี้

คิดถึง  ไม่อยากจากไป..

กับความรู้สึกที่ยัง..คิดถึงเหมือนเดิม

และคำถามเดิมๆที่ถามตัวเอง

ความรู้สึกของเราที่มีต่อคนสองคน

มันคงไม่ต่างอะไรกับอนิเมะ

ตอนดูโค้ดกีอัส ก็ชอบลูลู่

ดูโอเรอิโมะ ก็ชอบพี่เคียว

ดู twgok ก็ชอบคามิซามะ

พอจบเรื่องหนึ่ง ก็ต้องไปต่ออีกเรื่อง

แต่ความรู้สึกดีๆที่มีต่อเรื่องเก่า

และตัวละครเก่า ก็ยังเหมือนเดิม

เวลา..การเปลี่ยนแปลง..การหมุนเวียน

ทุกอย่างต้องผ่านพ้นไป..เปลี่ยนแปลงไป

เราจะยอมรับมันได้หรือไม่?เท่านั้นเอง

รีบๆจบรูทนี้เถอะ เหนื่อยจะ

ทำไงดี โอ้ย! คิดหาวิธีไปต่อไม่ได้

ไม่รู้จะจบยังไงดี  ทำใจยาก

แอบร้องเพลงนี้ในใจ..

ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ แต่มันคือแสนไกล

ร้องตาม แต่เปลี่ยนจากคำว่าเพื่อนเป็นญาติ

และแอบขำอยู่ในใจ  บ้าน่าดู

คงเพราะเราใจกว้างเกินไป

เลยปล่อยให้ความรู้สึกที่ไม่ควรมีเกิดขึ้น

กับคนที่ไม่สมควรเกิดขึ้น

เราเนี่ยเรื่องมากจะ

ตอนนั่งรถกลับบ้าน คิดถึงแต่เรื่องพวกนี้

แต่ก็ยังแอบแต่งนิยายได้ นิยายหลอนๆฮาๆ

เก็บพล็อตเอาไว้ในใจก่อน  เรื่องเก่ายังคา

เราไม่ได้สเปคสูงหรอก แค่มีสเปคแปลกๆ

มีเรด้าจับตาดูคนแปลกๆเสมอ

ผู้ชายที่เข้ามาจีบ ถ้าดูปกติๆ เราก็เมิน 55

นี่โรคจิตปะเนี่ย

ยังคิดไม่ออกเลยว่า เราจะลงเอยกับคนยังไง

อาจเป็นประเภทที่เราไม่ชอบก็ได้

หรืออาจจะเพอร์เฟคท์จนเราไม่เปนอันทำอะไร เฮอะๆ

อย่าคิดมาก  หมายถึงเราคงตามหึงลูกเดียว

นอกจากจะคัดเลือกคนจากภายนอก

เอาแบบว่า ถึงหน้าตาบ้านๆ แต่ถ้าหุ่นลงตัวก็โอเค

ยังคัดเลือกสมองอีกตะหาก แบบว่าชอบคนช่างสังเกตนิดนึง

เอาใจไม่ต้องมาก  แต่ขอให้มี  พูดไม่หวาน แต่ฟังแล้วชื่นใจก็พอ

ไม่ชอบคนขี้โม้  ไม่ชอบคนขี้อวด  ไม่ชอบคนชอบข่ม

แต่ถ้าทำตัวแบบนี้กับคนอื่น แต่ไม่ทำใส่เราก็โอ

คงเพราะไปเจอครอบครัวคนอยุธยาครอบครัวหนึ่งมาแหงเลย

เลยมานั่งคิดเรื่องเพ้อเจ้อแบบนี้

พอคิดถึงอนาคตตัวเอง  ก็เห็นตัวเองกำลังขับรถอย่างเท่

เข้าไปจอดรอพายข้าวโพดจากแมคไดร์ฟเวย์

ไม่ได้มากับใคร  มากับหมาคู่ใจตัวหนึ่งเท่านั้น

นั่นเป็นอนาคตที่ลงตัวสุดๆ

เรายังวาดฝันว่า เป็นเจ้าของกิจการร้อยล้านอีกตะหาก

เพ้อเจ้อสิ้นดี  แต่มีฟามสุข  เหอๆ

ความรักช่างไม่ได้ดังใจเลย

คนที่ชอบไม่แล  คนที่แลไม่ชอบ

จมอยู่กับโลก2Dดีกว่า

เรายังคิดเลยว่า ถ้าแต่งงานกับ2Dจะเปนยังไง?

เราเพิ่งเคยเห็นแม่ที่ไม่ดุลูก เวลาลูกดื้อ ลูกงอแง

มันก็เลยคิดว่า เราเองจะทำยังไง  ถ้าเป็นแม่

แต่ก็ไม่ได้คิดว่า จำเป็นจะต้องแต่งงาน มีลูก

แค่รักเฉยๆ  แค่ชอบเฉยๆ  หวังว่าคงไม่อึดอัดตายไปก่อน

ในอนาคต ถ้ามีผู้ชายเข้ามาในชีวิต

เราควรจะวิเคราะห์ยังไงดี

เราชอบลองใจแปลกๆ

อย่างเช่น  ทำตัวให้ดูน่าเกียจ หรือซกมก 55

ผู้ชายคงไม่ชอบ  คงไม่ชอบผู้หญิงจั๊กกะแร้ดำ

ช่วยไม่ได้ก็ข้างขวาใช้เยอะ  มันก็เสียดสีกันบ้าง

แต่ข้างซ้ายยังขาวสะอาดอยู่นะ เกี่ยวปะเนี่ย

ผู้ชายที่ปากหวาน  เชื่อไม่ได้

แต่ผู้ชายปากแข็ง ก็เข้าใจยากเกิ๊น

เราเป็นโรคแพ้คนทำดีใส่ซะด้วย

แต่ถ้าเราปักธง ปิ๊ง! คนๆนั้นก็มีโอกาสคว้าใจ

แต่ถ้าปัักธง โน! คนๆนั้นชวดตลอดไปแน่ คึคึคึ

เราไม่ได้ปิ๊งง่ายๆนะ  คนที่เข้ามา  ใช่ว่าจะน่าปิ๊งสักทะไร

ความรักก็ไม่ใช่สิ่งไร้สาระเสมอไป

เราจับเอาไปใส่ในนิยาย  เพิ่มเสน่ห์ดึงดูดได้เยอะ

ดูจะคิดอะไรเป็นการเป็นงานเกินไปมั้ง

แค่คิดถึง คนที่แอบชอบต่างๆนานา

เราก็จับเอามาเป็นวัตถุดิบในการแต่งนิยายได้

เพราะชาแลคเตอร์แต่ละคน  มันโดนๆ น่าจับมายำ

ยำจนนิยายเละสิ้นดี  มีแต่ตัวเพี้ยนๆ แปลกๆ พิลึก

แต่งนิยาย ก็เหมือนปรุงอาหาร เป็นศิลปะที่ประณีตงดงาม

เราชอบแต่งนิยาย และเล่นเกม8บิท

ถ้าเป็นเกมที่เราอยู่ในมุมมองพระเจ้าจะปลื้มมาก

เราอยากเป็นพระเจ้า เหมือนจะเพ้อ แต่ก็คิดจริงจะ

คิดว่า โลกใบนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของจิตใต้สำนึกเรา

มันเลยแม้ง แมร้ง  เราควบคุมได้บ้าง  ไม่ได้บ้าง

แต่มันก็เป็นไปอย่างที่เราคิดว่า มันจะต้องเป็น

และมันเป็นไปอย่างที่เราเชื่อ..

สิ่งที่เราเชื่อ คือสิ่งที่เราเป็น

ทุกอย่างมันคาบเกี่ยวและหลอมรวมกันจนงง

ช่วงเวลาประมาณนี้  เมื่อยี่สิบสามปีก่อน

เราถือกำเนิดขึ้นมา และมันอาจไร้สาระก็ได้

หรืออาจมีสาระก็ได้ แต่การที่คนๆหนึ่งเกิดขึ้นมา

มันคือ จุดกำเนิดของโลกใบหนึ่ง

และแ้ม้ว่าเราจะลืมตัวเลขที่ผ่านพ้นไป

แต่เรื่องราวก็ยังดำเนินต่อไป

มันปะติดปะต่อกันจนเป็นเรื่องของคนๆหนึ่ง

อ่านๆดูแล้ว เหมือนเราจะเลือกได้นะ

เพราะยิบสาม ถ้าสามสิบเมื่อไหร่คงงมเข็ม

มันก็แย่เนอะ  ที่เลือกคนจากภายนอกก่อน

แต่จะว่าไป  มันก็ไม่ถูก  เวลาเลือกว่าจะชอบใคร

มันเลือกไม่ได้สะหน่อย  และยังไม่ถูกที่ว่า ชอบคนภายนอก

เพราะคนที่ดูดีที่เข้ามาในชีวิตเรา ก็ไม่ได้ดึงดูดไปทุกคน

คนที่มีเจ้าของ  เราก็เขี่ยตกกระป๋องก่อน

คนที่อายุมาก แล้วยังชอบทำหน้าแก่ ก็ตก

จริงๆ เรื่องอายุก็ไม่ได้สำคัญอะไร

อยู่ที่ตัวทำมากกว่า

จากการสังเกตตัวเอง  

เราจะรู้สึกกับคนที่เข้ามา..พูดดีกับเรา

เวลาทำดี  ดูมีเจตนาดีจริงๆ

ถ้าเสแสร้งมา  เราก็เสแสร้งกลับ

แต่การวางตัว จะวางตัวแบบไม่ให้เข้าใกล้ได้

เรามีกำแพงมาก  มันสร้างง่ายมากเลย

แม้แต่กับคนที่ชอบ ยังมีกำแพงขึ้นมา

ถ้าคนที่เราชอบ  ไม่ได้ชอบเรา

ถ้าเขารู้ เขาคงวางตัวลำบาก

บางทีเขาอาจรู้  โอ้ย!เหมือนเรื่องที่มีคนมาถามในเด็กดี

แล้วเราตอบไปว่า มี 2 อย่าง คือเขารู้  วางตัวไม่ถูก

กับเขาก็ชอบเราเหมือนกัน...

อยากให้เป็นข้อหลังจะอัง แต่ก็

ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้

อีก 2 เดือนจะได้เจอกันอีก

หาวิธีปิดรูทไว้ให้พร้อม

ไปถามเคย์มะคุงดีมั้ย?

อยากเปลี่ยนจากเดือนเป็นวัน

โอย ทรมาน เร็วไปมั้ย

ป.ล.เวิ่นเว้อมวากกกก

โอ้ย! เมื่อไหร่จะถูกตามใจบ้างนะ

แม้แต่เวลานอนยังต้องบังคับกันเลย

มันเลยเป็นปมว่าอยากให้มีคนตามใจ

คึคึคึ   สำหรับเรา  อะไรๆก็มีเหตุผลทั้งนั้น

เพราะงั้้นถ้าให้พูดกับใคร  จะเผลอปะคารม

เพราะงั้นเลยไม่พูดดีกว่า  ไม่ชอบมีเรื่อง

นอกจากจะมีเรด้าจับแว่นตาเพิ่มแล้ว

ยังมีเรด้าชุดนักเรียนอีกตะหาก  ชักประหลาดขึ้นทุกที

เวลามีความรัก  มักมีสกิลแปลกๆเกิดขึ้น  ไปเล่นเกมดีฟ่า

ไม่โตสักที เห้อ! เหนื่อยแทนบรรพบุรุษ