คืนนี้ ว่าจะมาอัพเดตซะหน่อย หลังจากที่ห่างหายไป --
ขี้เกียจนับว่า กี่วันอะ {ถึงแฟนบล็อกอากาศ 55+
แต่ก็ต้องรีบเข้านอนแล้ว โดนไซโคมา
เฮ้อ เซง เมื่อไหร่่จะโตพอที่จะเข้านอนได้ด้วยตัวเองซะทีน้า
จนป่านนี้ยังเห็นเราเป็นเด็กสี่ขวบอยู่ละมั้ง
ว่าแต่วันนี้ มีเรื่องหนุกๆอยู่
ได้ออกไปเจอมนุษย์โลกมา โห!แปลกตาหน้าดู
โลกภายนอกดูสวยงาม และคนก็หน้าดูกว่าที่คิด
หมายถึงเฉพาะเด็กๆนะ เชอะ!ยัยคนกินเด็ก
จู่ๆก็ได้ไปเที่ยวร.ร. ฟินน่าดูเลยอะ
ไปทำงานเป็นแวนโอสเตรส 55+
แค่ไปแทนแฟนของพี่(ห่างๆ)
ไปลักพาตัวเด็ก เอ้ย! กินเด็ก เอ้ย! ส่งเด็ก เอ้ย!
ก็ถูกแล้วววว ไปส่งเด็กนักเรียน
ว้าวๆๆๆ โรงเรียนยังกับวัง ไฮโซมาก มีรถตู้รับส่งตั้ง 87 คัน
{ไหนๆก็เล่าแล้ว คงยาวสินะ
ก็น่าเบื่อ ตอนที่ต้องไปนั่งรอเด็ก จนกว่าจะเลิกเรียน
แต่ก็ดีที่ยังได้เล่นซึโดกุฆ่าเวลา ทำลายสถิติเดิมได้ด้วย
แล้วก็นั่งรอเด็ก ระหว่างนั้นก็ส่องเด็ก
แล้วก็สังเกตว่า ทำไมเด็กอนุบาลน่ารักได้ขนาดนี้! ฟินกับยูนิฟอร์มมาก
แต่โคดอนาถใจกับเด็กโต ทำไมยังโตยิ่งน่าเกลียดฟ่ะ
บางคนเห็นแล้วถึงกับอยากให้ร.ร.เปลี่ยนเครื่องแบบใหม่เลย
เพราะมันน่ารัก คิคุได้ไม่เข้ากับตัวนร.เลย
ว่าก็ว่า โลกแห่งความจริง มันไม่มีทางสวยงามแบบ 2D
นึกแล้วก็อยากจมลงไปใน 2D เลยกลับมาซัดชมรมคนไร้เพื่อนซะเกลี้ยง
อยากดูภาคสองต่อแล้ว แต่วันนี้คงไม่ได้ แล้วเจอไซโค หมดรมณ์แน่
พอเกือบๆสี่โมงก็ได้เวลาไปอันเชิญเด็กอนุบาลขึ้นรถ
แบบว่า มันกว้าง คนก็เยอะ ออกจะงงๆ แต่ก็ดีที่มีคนมาช่วย
เด็กคนแรกที่ไปรับ รู้เลยว่าต้องป่วนๆแน่ ถ้าเรามารับเอง คนเดียวคงยากจะไปด้วย
น้องข้าวกล้า อิอิ หน้าออกฝรั่งๆแหะ แปลกดี แต่น่ารักอะแระ
แล้วไปลากน้องข้าวกล้าไปหาน้องมายด์ อันนี้ก็มีคนมาช่วยจัดการให้
พอไปถึงรถตู้ แอบตกใจเล็กๆ ไมเด็กเต็มรถเลยฟ่ะ! ตูจะหมกรูไหน
พี่คนนั้นก็ว่า ให้เอาเอล(ฟ์)นั่งตัก อุ้ย! เขินจัง แต่ก็ต้องอย่างนั้นแหละ
น้องเอล(ฟ์) โอ้ย! น่ารักเว่อๆ {คือมีใครเค้ามาโพสแบบนี้กับลูกคุณ คงขนลุกอะนะ
เด็กมันก็คงซนมั้งอะ แต่สำหรับเราไม่เลยอะ
ทั้งที่เมื่อก่อนเป็นโรคกลัวเด็ก เพราะเคยถูกเด็กแกล้งจนร้องไห้ {อ่อนวะ
แต่ตอนนี้ไม่แระ ตรงกันข้ามเลยล่ะ คงเพราะในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้
ผ่านเด็กมาเยอะๆ อืม ใช้ภาษาซะ { หมายถึงได้ช่วยคนนู้นคนนี้เลี้ยงเด็ก
ก็ตั้งแต่น้องคุณ มันดันมาติดเราเฉยเลย ก็ต้องอาบน้ำ นอนกับเด็ก
แล้วก็รู้สึกตัวเองเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะ
แล้วก็ที่อายุพอๆกันก็ น้ำต้น น้ำลิน อันนี้ก็มาติดเรา คงเพราะเราเข้าใจเด็กมั้ง
สารภาพว่า ตัวเองก็ไม่คิดว่าจะติดเด็กด้วย จนเด็กกลับเชียงใหม่ไป
เรานอนร้องไห้อยู่วันหนึ่ง แต่ก็ไม่กล้าบอกใครว่าติดเด็ก 55+
เราก็ไม่ได้เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวซะทีเดียว
เราแค่พอเข้าใจว่า เด็กเป็นอะไร ต้องการอะไร
และเราก็ไม่ค่อยเข้าใจว่า เวลาเด็กเล่น ผู้ใหญ่เรียกว่า ซน
ก็แค่เล่นกันเฉยๆ มันตึงตังก็จริง แต่ผู้ใหญ่เองก็ทำตึงตังเหมือนกัน
เพียงแต่เค้าพยายามหาเหตุผลมาอธิบายว่า ทำไมตึงตังได้ก่อนเท่านั้นเอง
กลับมาต่อ ที่เรื่องในวันนี้ ประสบการณ์ครั้งแรกของเรา
ที่ไปส่งเด็กนักเรียน รู้สึกอยากเป็นครูมากเลย
เกิดรักเด็กขึ้นมาซะนี่ แล้วถ้าได้เข้าร.ร.ใหญ่ขนาดนี้
ในที่สุดก็มโน จนกระทั่งอยากเป็นครูขึ้นมา
แต่คงจะยุ่งน่าดู แล้วอย่างเราจะเป็นได้เรอะ
เราดุเด็กไม่เป็นนี่สิ แล้วก็ขี้อายมากด้วย
บางที ถ้าถูกล้อ หรือถูกแกล้ง จะเป็นยังไง?
กลับมาต่อ (อีกครั้ง) ..
เราอาจจะเอาใจใส่เอล(ฟ์)มากไปมั้ง?
ก็มันน่ารักอะ อยากเล่นด้วย..
ข้าวกล้าก็เกิดอยากมานั่งกับเราบ้าง
ดูว่า จะอิจฉาอยู่ แล้วออกจะพาล
แล้วเอล(ฟ์)ก็แดกไม่ใช่ย่อย
ตอนแรกเอาแซนวิชที่ไหนไม่รู้มากิน
แต่คุณเธอไม่กินขนมปัง ล่อเอาแต่แฮม
แล้วส่งขนมปังมาให้ฉัน ฉันก็กลั้นใจกลืนลงคอ
(มาคิดอีกที คงเป็นขนมปังที่เด็กลืมทิ้งไว้ ตั้งแต่เมื่อวาน กำ)
อีน้องเอลกินเสร็จ แกบอกว่าอิ่มจัง จับพุงตัวเองด้วย
อีกไม่ถึงห้านาที น้อง..ไม่รู้จักชื่อ หยิบขนมขึ้นมา แกะไม่ได้
ให้เราแกะ แล้วก็..ไอ้เอล
"อยากกินอันนั้นอะ" คือมาขอฉันไง ฉันก็..
"เอ่อน้องค่ะ แบ่งให้น้องเอลกินหน่อยค่ะ"
รู้สึกว่าต้องแบกหน้าตัวเองไปขอน้องเค้ากินยังไงยังงั้น
แล้วสักพัก "อยะอยากกินอันนั้นด้วย"
คือน้องคนถัดไป กินเฟรนช์ฟรายด์
เหอะ! ไหนบอกว่าอิ่มแล้วไงค่ะ คุณน้อง
ถึงจะกวนๆ เอาแต่ใจไปบ้าง
แต่ก็ให้อภัยในความน่ารัก
ในที่สุด พอน้องแอลลงจากรถ
ก็นึกเสียใจเล็กๆ
พอน้องที่ดุๆหน่อยลงไป (คือดุแทนเราไง เพราะเราเสือกไม่ดุ)
น้องข้าวกล้าก็มาแล้ว มานั่งข้างๆ แล้วก็เล่นๆอะไรของแกไป
อย่างเช่น ลงไปนั่งกับพื้น ทำไรไม่รู้
เราก็รู้ว่า เด็กแบบนี้ ดุยังไงก็ไม่ฟัง เหมือนตัวเองอะนะ
เค้าเข้าใจเด็ก เพราะเค้าโคดซนละมั้ง แต่ซน ตอนโต
เพราะตอนเด็กๆเก็บกด มั้งนะ เค้าขี้ลืม จำไม่ค่อยได้
เค้าก็เลยทำทีเป็นเล่นกับเด็ก
แบบว่า เรื่องนี้เค้าถนัด เพราะเค้ารู้จักเด็กวัยนี้
วัยกำลังซน เรียกร้องความสนใจ และเล่นเรื่องสมมติ
ซึ่งทุกวันนี้ เค้าก็ยังคงอยู่ในวัยนี้ มั้งนะ
และเค้าก็เรียนรู้มาจากพ่อแม่ของน้ำต้น น้ำลินเยอะไงล่ะ
เค้าจดจำเรื่องที่อยากจะจำได้เก่ง
(เด๋วนี้ ใช้สรรพนามแปลกๆ)
ระหว่างอิข้าวกล้าเล่น ก็ชวนปีกุนคุย
เพิ่งรู้ว่าเป็นพี่น้องกัน และเด็กผู้หญิงน่าจะอ่อนกว่า
แต่ดูเรียบร้อยกว่า จนเรานึกว่าแก่กว่า ในตอนแรกน่ะ
นึกๆดู ถ้าเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน หรือผู้ใหญ่เราคงไม่ช่วนคุยอย่างงี้
ก็แปลกๆดี
ส่งสองพี่น้อง ที่ทำให้นึกถึง Oreimo แล้วก็เหลือแค่ฉันกับ..
ต้นน้ำ คนนี้ดูจะสนใจเรา ตั้งแต่แรกแล้ว
แต่เราก็เข้าใจ เพราะเหมือนเด็กเห่อของเล่นใหม่อะ
ตอนแรกอีน้องแอลเล่นๆอยู่ แล้วก็มาข้าวกล้า
ต่อไปก็ตาต้นน้ำแล้ว
ต้นน้ำน่ารักอีกเช่นกัน (สรุปน่ารักหมดอะ เด็กผู้ชาย
ไม่ๆ คอมเฟิมว่าทั้งสาม น่ารักจริง)
เราชอบไฝที่ใต้ตาจัง ทำให้ดูมีเสน่ห์
และเราก็พยายามนึกว่า ต้นน้ำเล่น 2D เรื่องไรว้า?
ต้นน้ำพูดเบามาก เวลาพูดต้องเอียงหูไปฟังใกล้ๆ
แต่ขอบอกว่า ดูเรียบร้อย แต่ก็พูดเก่งนะ
เราก็ต้อง เออออ .. หรอ .. จิงอะ
คือพูดภาษาเด็กอะนะ เรียกว่า แอ็บมั้ยเนี๊ยะ
กะอีน้ำต้น มันก็พูดแบบนี้กับเรา
เรียกเราว่า "เธอๆ" ด้วยนะ ตอนแรกนะ
"เธอๆ เป็นคนจังหวัดอะไร เรามาจากเชียงใหม่"
น่ารักปะละ เวลามีเด็กมาพูดด้วยแบบนี้ อิอิ
น้องต้นน้ำ ทำให้นึกถึง น้ำค้น ชื่อก็คล้ายกันอีก 55
แต่ต้นน้ำก็ชอบปืนขึ้นไประหว่างคอคนขับ
หมายถึงช่องว่าง เพื่อดูรถ ท่าทางจะเป็นเด็กที่ชอบรถ
ก็เลยนึกถึงใครบางคน {จริงๆก็นึกถึง ต้องแต่ตอนขึ้นนั่งรถตู้ล่ะ
หลังๆ เลยเปิดม่านออกให้แกดูทางข้างนอก
เราก็ชอบดูวิวอยู่นะ
มองจากข้างหน้า มันก็ชัดและสวยดีอยู่
แต่มันแสบตา และมันคงโล่งเกินไป
มั้งนะ
แล้วก็ต้องจากกันอีกแระ
เห้อ! พอไปกันหมดก็แอบเหงาเหมือนกันนะเนี๊ยะ
ยิ่งคิดว่า คงไม่ได้เจอกันอีกล่ะ
จริงๆ คือยังมีเด็กข้างหลังอีกเยอะนะ
แต่พวกโตแล้วทั้งนั้
เราก็เสือกอะไรไม่เป็น ก็พวกวัยเจริญพันธุ์
เป็นวัยที่เสือกรู้ว่า โลกของผู้ใหญ่เป็นยังไงแล้วไงล่ะ
เอาล่ะ ยาวใช้เล่น
คงได้เวลา ดื่มนมก่อนนอนล่ะ
ต้องไปกล่าวราตรีสวัสดิ์กับแมวอีก บาย!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น